Cytaty Harlan Coben

Dodaj cytat
Prawda zawsze jest zawiła.
Nie wierzę w magię ani przesądy, lecz wierzę, że istnieją rzeczy, których jeszcze nie rozumiemy, a także takie, które przekraczają nasze zdolności pojmowania. Czasami wyjaśnianie, jak działa wszechświat, przypomina uczenie lwa czytania. Czytanie jest prawdziwe. Lew jest prawdziwy. Ale nigdy nie nauczy się czytać
Kluczem do spokoju ducha jest nieustanny ruch, działanie. Kiedy podążasz naprzód, nie masz czasu rozmyślać o winie lub niewinności. Nie myślisz o przeszłości czy o marzeniach, radościach czy rozczarowaniach. Chcesz tylko przetrwać.
Lecz kiedy siedzisz długo w ciemności, sam na sam z własnymi myślami, twój umysł zamyka się i zaczyna je przetrawiać. A to zawsze jest niebezpieczne.
Jak często drobiazgi, zbiegi okoliczności, których sobie nie uświadamiamy i nie jesteśmy w stanie kontrolować, wpływają na nasze życie. Nazwijcie to losem, szczęściem, przypadkiem, Opatrznością.
Fazy żalu: podobno pierwszą jest niedowierzanie. Nieprawda. Wprost przeciwnie, na początku jest całkowita akceptacja. Człowiek słyszy złą wiadomość i doskonale rozumie, co mu powiedziano. Wie, że ukochana osoba - małżonek, rodzic, dziecko - już nigdy nie wróci do domu, że odeszła na zawsze i nigdy, przenigdy już jej nie zobaczy. Pojmuje to w okamgnieniu. Nogi się uginają. Serce przestaje bić.
Są odory, których niczym nie da się zamaskować.
Życie, niestety, tworzy zamknięty krąg. Świat kręci się w kółko.
Pensjonariusze domów opieki są zawsze obecni i chętnie przyjmują gości.
Człowiek planuje, Bóg decyduje.
Ludzie różnie reagują na śmierć ukochanych osób.
Nie jest łatwo krytycznie ocenić swoje postępowanie.
Nie lekceważ przeciwnika.
Słuchaj, podobno niewiedza jest błogosławieństwem, no nie?
Nic tak do końca nie odchodzi w przeszłość.
Właściwie użyty, Internet może być cudownym narzędziem.
Artysta, oczywiście, docenia znaczenie estetyki. Estetyka nie tylko z mienia percepcję. Zmienia również rzeczywistość.
Artyści zawsze wykorzystują swój wygląd do promowania swoich prac. Na scenie i w filmach, cóż, znaczenie wyglądu jest oczywiste.
Nie w tym rzecz, że 'potrzeba przestrzeni' to jedno z tych kulawych, chwytliwych, modnych słów nowomody, które są gorzej niż bezsensowne, po prostu idiotyczne. 'Potrzebuję przestrzeni' to po prostu bełkotliwy eufemizm na 'muszę się stąd wynieść'.
Większość podglądaczy rajcuje samo podchodzenie ofiary, zabawa w szpiega.
Samotność, poprzedzająca nudę, jest motorem procesu twórczego. Właśnie o to chodzi tym wszystkim medytującym artystom - starają się nudzić tak strasznie, żeby natchnienie musiało przyjść choćby jako mechanizm obronny przed utratą zmysłów.
Utrata bliskich zawsze powoduje poczucie osamotnienia, ale nadaje też sens codzienności.
Oczywiście wszyscy oglądamy świat przez pryzmat naszej osobowości.
Zdarzają się nagłe zawirowania. Zmiany tak głębokie, jak rany pozostawione przez ostrze noża rozcinające ciało. Twoje życie jest monolitem, lecz nagle rozpada się na kawałki. Rozłazi się, jak brzegi rany brzucha. Jakby ktoś pociągną za nitkę. Szew puszcza. Zmiana z początku jest powolna, prawie niezauważalna.
W filmach zabójcy są wszechmocni. W prawdziwym życiu nie. Nie uwalniają się z kajdan i nie uciekają z dobrze strzeżonego federalnego więzienia.
Dziecino, nawet twoje najlepsze wspomnienia z czasem zblakną jak atrament.
Nie chodzi o dobro czy zło, trzymamy się tego, co najbardziej kochamy.
Czasem postępujesz dobrze, a skutki są opłakane.
Uważamy, że zawsze będziemy młodzi, że drogie nam chwile i osoby są wieczne. Nie są.
Lubimy myśleć, iż to, co dobre, będzie trwało wiecznie.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl