W 1986 r. Hofmann i jej chłopak Marco odbyli podróż do Kenii. Tam spotkała wojownika Samburu o imieniu Lketinga Leparmorijo. Opuściła Marco, wróciła do Szwajcarii, aby sprzedać swój dobyte. Wróciła do Kenii, zdecydowana znaleźć Lketingę, co ostatecznie zrobiła. Para zamieszkała razem, wyszła za mąż i miała córkę. Samburu są pastoralistami związanymi z Masajami i mieszkają w małych wioskach w suchym obszarze środkowej Kenii. Hofmann przeniósła się do swojej teściowej i nauczyła się żyć jako kobieta Samburu. Otworzyła mały sklep w wiosce, aby sprzedawać podstawowe towary.
Hofmann doznała kilku trudności, w tym chorób (głównie malarii) i problemów małżeńskich. Coraz bardziej paranoiczna zazdrość męża, prawdopodobnie efekt uboczny jego uzależnienia od narkotykowego khat (miraa), poważnie uszkodziła jej związek, W 1990 r. postanowiła wrócić na stałe do Szwajcarii, zabierając ze sobą córkę. Później napisała książkę o swoich doświadczeniach. Książka zatytułowana Die weisse Massai stała się fenomenalnym sukcesem. Od tego czasu został przetłumaczony na kilkanaście języków. W 2005 r. powstał film z udziałem Niny Hoss i Jacky Ido ekranizujący książkę.
Hofmann napisała od tego czasu cztery inne książki, z których trzy, Zurück aus Afrika (Powrót z Afryki), Wiedersehen w Barsaloi (Reunion in Barsaloi) i Afrika, meine Passion (Afryka, moja pasja), są kontynuacjami pierwszej książki. Po raz pierwszy wróciła do swojej rodziny Samburu w 2004 roku. Kolejna wizyta nastąpiła, tym razem w towarzystwie córki, którą miała z Lketingą. Spotkanie zostało opisane w Afrika, meine Passion.
Jej najnowsza książka „Das Mädchen mit dem Giraffenhals” jest historią jej dzieciństwa w szwajcarskiej prowincji i tego, jak stała się kobietą, którą jest dzisiaj, lub była w czasie, gdy po raz pierwszy pojechała do Kenii.