Brunon Kazimierz Hołyst – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizujący się w zagadnieniach kryminalistyki i kryminologii, pionier wiktymologii i suicydologii w Polsce.
Brunon Hołyst wychował się w Rogowie, gdzie jego rodzice pracowali jako nauczyciele; rodzina mieszkała w lokalu służbowym na terenie miejscowej szkoły. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1962 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim (jako pierwsza osoba w Polsce obronił doktorat z zakresu kryminalistyki), a w 1969 stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Łódzkim. W 1974 został profesorem nadzwyczajnym, a cztery lata później profesorem zwyczajnym nauk prawnych. W pracy naukowej specjalizuje się w takich dziedzinach jak kryminalistyka, kryminologia, profilaktyka społeczna, suicydologia i wiktymologia. Opublikował około tysiąca prac naukowych, tłumaczonych na liczne języki, w tym ponad 50 pozycji książkowych.
W latach 1955–1962 służył w Milicji Obywatelskiej, pracował też w Instytucie Kryminalistyki i Kryminologii Akademii Spraw Wewnętrznych na stanowisku docenta. Jako pracownik naukowy związany głównie z Uniwersytetem Łódzkim, gdzie doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego w Katedrze Postępowania Karnego i Kryminalistyki na Wydziale Prawa i Administracji. Był także wykładowcą Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie i Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. Został również profesorem na Wydziale Administracji Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, kierownikiem Katedry Kryminalistyki, Kryminologii i Resocjalizacji oraz rektorem Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Warszawie, a także profesorem zwyczajnym w Katedrze Prawa Karnego na Uczelni Łazarskiego[4]. Prowadził gościnne wykłady na licznych uczelniach zagranicznych.
Zaangażowany w działalność różnych organizacji naukowych, rad doradczych i konsultacyjnych, w tym rady konsultacyjnej Centralnego Biura Antykorupcyjnego i komitetu doradczego Komendanta Głównego Policji. W latach 1985–2004 był prezesem Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej[8]. Był współtwórcą Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego i wieloletnim redaktorem wydawanych przez tę organizację periodyków. Został prezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego.