Bogdan Wojdowski, pierwotnie Dawid Wojdowski - polski pisarz, krytyk literacki i teatralny oraz publicysta.
Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn Szymona Jakuba Wojdowskiego (stolarza-tapicera) i Edwardy z domu Bark. Latem 1942 razem z młodszą siostrą został wyprowadzony z warszawskiego getta i ukryty po aryjskiej stronie.
Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn Szymona Jakuba Wojdowskiego (stolarza-tapicera) i Edwardy z domu Bark. Latem 1942 razem z młodszą siostrą został wyprowadzony z warszawskiego getta i ukryty po aryjskiej stronie.
W 1954 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w tygodniku „Wieś” w 1951; należał do redakcji „Przeglądu Kulturalnego” i w latach 1960–1964 „Współczesności”. Twórczość literacka Wojdowskiego dotyczy w znacznej części wydarzeń II wojny światowej, w tym zagłady polskich Żydów. Często, jak na przykład w powieści Chleb rzucony umarłym (nagrodzonej przez Ministerstwo Kultury i Sztuki), obok tragedii środowiska i dramatyzmu sytuacji jednostki ukazuje psychikę ofiar hitleryzmu: uczucie poniżenia i zagubienia wraz z wolą walki o przeżycie i ocalenie własnego człowieczeństwa, godności indywidualnej.
Zmarł śmiercią samobójczą. Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, rząd 9).
W 2013 rodzina pisarza (żona Maria Iwaszkiewicz-Wojdowska i siostra Irena Grabska) podarowały jego archiwum Bibliotece Narodowej.
Fot. autorstwa Nieznany fotograf - scanned from Bogdan Wojdowski: Wakacje Hioba, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warsaw, Poland, 1962, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=10623920; źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogdan_Wojdowski