Barbara Nawrocka-Dońska z d. Bodzińska – polska prozaiczka, eseistka i dziennikarka. Żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski.
W czasie II wojny światowej była żołnierzem Armii Krajowej i brała udział w powstaniu warszawskim. W konspiracji była łączniczką i sanitariuszką. Postanowieniem Prezydenta RP Lecha Wałęsy podporucznik Wojska Polskiego (17 listopada 2000). Postanowieniem Ministra Obrony Narodowej Jerzego Szmajdzińskiego awansowana do stopnia porucznika (19 września 2002).
Ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Debiutowała jako prozaiczka na łamach tygodnika „Po prostu”. W latach 1948–1950 przebywała na Dolnym Śląsku. W 1950 wróciła do Warszawy. Była redaktorką dzienników „Trybuna Ludu” i „Trybuna Mazowiecka”. W latach 1968–1974 pracowała w dziale kulturalnym Trybuny Ludu, w Naszej Trybunie/Trybunie Mazowieckiej (1978–1982) (jedyna jej praca etatowa w prasie). Była radną w VI kadencji Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa Śródmieście (1973–1977). 1 lutego 1985 przeszła na emeryturę.
Była autorką ponad 500 artykułów w prasie codziennej, również terenowej, tygodnikach kulturalnych warszawskich, m.in. reportaże, artykuły krytyczno-literackie, z krytyki filmowej oraz dział kultury w Trybunie Ludu; reportaże z kilkunastu pobytów w Związku Radzieckim, z Chin, Francji, Szwajcarii, Italii, Grecji i Kuby. Pisała również w prasie kobiecej, w tym w Zwierciadle. Wydała 28 książek, w tym 5 książkowych wydań reportaży zagranicznych.