Avianus (V w. n.e.) – łaciński bajkopisarz, najprawdopodobniej poganin.
Jest autorem 42 bajek pisanych wierszem elegijnym. 42 zachowane bajki poprzedza dedykacja skierowana do niejakiego Teodozjusza. Być może chodzi o Makrobiusza Teodozjusza, autora Saturnaliów; być może zaś o cesarza o tym imieniu. Prawie wszystkie bajki znaleźć można w zbiorze Babriosa, który prawdopodobnie stanowił źródło inspiracji dla Awiana. Ponieważ jednak Babrios pisał po grecku, a Awian przyznaje się do korzystania z łacińskiego najprawdopodobniej prozatorskiego wzoru, wersje obu autorów różnią się od siebie. Język i metrum, jakimi posługuje się Awian, są poprawne z niewielkimi odstępstwami od klasycznych wzorców przy tworzeniu pentametrów. Bajki szybko stały się elementem podręczników, a w średniowieczu stanowiły jedną z głównych pozycji w liber catonianus, zbiorze dzieł do nauki łaciny. W średniowiecznej Francji przekłady utworów Awiana znajdowały się w zbiorach bajek nazywanych isopet.
Utwory Awiana zachowują klasyczną budowę bajki, posiadają morały i motta (promythia i epimythia). Awianus doczekał się wielu naśladowców, jak np. Alexander Neckham i jego Novus Avianus.