“Płacząc po śmierci bliskich, płaczemy po swojej stracie. Płaczemy samolubnie. Samolubnie cieszymy się, smucimy i współczujemy. Współczucie to kurewsko samolubne uczucie.”

“To samolubne, ale lepiej jest umrzeć, zanim umrą ci, których kochamy. Największym pokrzepieniem po ich stracie jest pomyśleć, że los pozwolił im przynajmniej uniknąć patrzenia na naszą śmierć. To marna pociecha, ale zawsze. Jeżeli ktoś naprawdę nas kocha, woli umrzeć przed nami. To piękne i egoistyczne.”