Avatar @Potania

Ostatni_czytelnik_pl

@Potania
18 obserwujących. 8 obserwowanych.
Kanapowicz od ponad 14 lat. Ostatnio tutaj 9 dni temu.
ostatni_czytelnik_pl
Napisz wiadomość
Obserwuj
18 obserwujących.
8 obserwowanych.
Kanapowicz od ponad 14 lat. Ostatnio tutaj 9 dni temu.

Cytaty

Ale i ta książka - jak wszystkie książki - popadnie kiedyś w zapomnienie.
ani publikacja, ani też większa sława pisarska nie chronią przed odstawieniem na półkę książki bez czytania
Powinno się pisać tylko takie książki, które sami chcielibyśmy przeczytać - w ten sposób bowiem będzie przynajmniej jeden czytelnik, którego taka książka ucieszy. Jeśli jednak pisze się tylko z żądzy sławy i chciwości, według wzoru ustalonego dla bestsellerów i z zamiarem szybkiego zostania milionerem, to nie jest się pisarzem, a zaprogramowanym przez obce moce automatem
Wszystkie książki mają swoje losy i tajemnice, które niezależnie od treści czynią je czymś szczególnym, żywym
Czasem, gdy coś odkładasz, to "w przyszłości" nigdy się nie zdarza.
Kiedy ludzie chcą odejść, odchodzą, a wówczas powstaje ogromny bałagan.
Dzień, w którym zaczynasz zamykać przed ludźmi drzwi i odsuwasz od siebie nowe możliwości, to dzień, w którym umierasz.
A gdybym umiał wyhodować sobie skrzydła, to mógłbym latać - oświadcza- Tylko, że ludziom nie rosną skrzydła. Prawda czy fałsz? -Prawda. Ale ludzie nie potrzebują skrzydeł, żeby przetrwać.
Kiedy stosujesz ironie, nigdy nie nadążam. Jestem wolniejszy. Jakbyś ty była błyskawicą, a ja grzmotem.
Skradają się cicho , groźnie niczym detektywi Pinkertona, biorą mnie między siebie -Przygnębienie ustawia się z lewej, Samotność z prawej.Nie muszą mi pokazywać odznak. Dobrze znam tych agentów. Od lat gramy ze sobą w kotka i myszkę.
Bóg, nawet jeśli zatrzaskuje człowiekowi drzwi przed nosem, to podsuwa mu jednocześnie pudełko z ciasteczkami.
Rozpaczliwie zakochani wymyślamy sobie postaci naszych partnerów, żądając od nich, by byli tacy, jacy nam są potrzebni, a potem załamujemy się, kiedy nie chcą odgrywać roli, jaką im przydzieliliśmy.
miłość rozpaczliwa jest zawszę tą najtrudniejszą.
Jedyną rzeczą bardziej niewyobrażalną od odejścia było pozostanie; jedyną bardziej niemożliwą od pozostania - odejście.
Gdy źle zinterpretujemy słowa drugiego człowieka, one bardzo szybko wyślizgują się nam jak węgorz i zaczynają żyć własnym życiem w naszej głowie.
Czasu nie można dostać. Ale można go dzielić.
Kiedy coś się dzieje, budzi się w nas iskra, która łączy nas z tym wydarzeniem, łączy z innymi ludźmi, i tak połączonych rozświetla od wewnątrz, niczym lampki na choince, poskręcane, ale wciąż połączone z przewodem. Niektóre gasną, inne migoczą, jeszcze inne promienieją jasnym mocnym światłem, ale wszystkie są na jednym kablu.
Bywa, że jedna bardzo ważna rzecz ma wpływ zaledwie na garstkę ludzi. Ale bywa też, że mało istotna rzecz wpływa na całą ich rzeszę.
Lekcja dla jednego człowieka to dla drugiego historia, ale często historia jednego człowieka dla drugiego może okazać się lekcją.
Każdy linoskoczek potrafi iść prosto, trzymając się drążka. Sztuka polega na tym, by na zawrotnej wysokości złapać na linie równowagę bez drążka.
Bycie najlepszym jest takie samo jak bycie średnim, a to jest tak samo jak bycie najgorszym. To wszystko tylko stany bytu. Liczy się to, jak dana osoba czuje się w swoim stanie i czemu się w nim znajduje.
nie wiedział, że można się obudzić, kiedy ma się już otwarte oczy. Nie zdawał sobie sprawy, że można obudzić kogoś, kto wstał już z łóżka i ubrany w elegancki garnitur robi interesy i nadzoruje spotkania. Nie był świadomy, że można zostać obudzony ktoś, kto uważa się za spokojnego i opanowanego, radzącego sobie ze wszystkim, co przyniesie mu życie.
Nic nie pozostaje najlepsze zbyt długo.
"Jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma". Czy to znaczy, że jak się ma, co się lubi, to się nie lubi, czego się nie ma?