Rozmyślnik Jacka Walkiewicza. Zainspiruj się do działania! recenzja

Jacek Walkiewicz - psycholog, który sam siebie określa jako mówcę inspirującego.

"Rozmyślnik" to książka z krótkimi rozdziałami opisującymi osobiste doświadczenia autora. Każdy rozdział opowiada o innej umiejętności życiowej, która pozwoli nam prowadzić dobre i spełnione życie.

Dla osób interesujących się rozwojem osobistym i znających Jacka Walkiewicza, poruszane tematy nie będą nowością. Warto poczytać o uważności, czy mocy słów w naszym życiu, z czego większość z nas nie zdaje sobie sprawy. Nikt nas tego nie uczy i mało kto zwraca uwagę na słowa, których używamy w codziennym życiu. Słowo może uderzyć w drugiego człowieka, jak kamień. Dlatego, tak ważne jest zwracanie uwagi, co i jak mówimy do drugiego człowieka, naszego dziecka, męża, żony.

Kto nie przepada za czytaniem książek, polecam obejrzeć wywiady z Jackiem Walkiewiczem na youtubie, szczególnie w obecnym czasie wielkiej niepewności-pandemii, kiedy nikt nie jest w stanie przewidzieć, co będzie się działo dalej z naszym życiem, pracą.

Jednym z tematów, który również porusza w swojej książce "Rozmyślnik" Jacek Walkiewicz jest uważność, czyli wykorzystywanie szans, jakie przynosi życie. To może być przypadkiem poznana osoba w autobusie lub pociągu, czy przypadkiem usłyszana informacja, które może coś zmienić w naszym życiu. Kiedy przeczytałam taki przykład uważności. Bezrobotna kobieta, nauczycielka, jechała autobusem i usłyszała rozmowie o wakacie, w szkole, w której pracowały kobiety, pasażerki autobusu. Wykorzystała ten szczęśliwy zbieg okoliczności, złożyła tam CV i dostała pracę.

Ostatnio oglądałam wywiad z Jackiem Walkiewiczem i zapamiętałam mocno zdanie, które wypowiedział odnośnie uważności - są pociągi, które podjadą tylko raz i trzeba do nich wsiąść. Inaczej mówiąc nie wolno przegapić żadnych szans, jakie dostajemy od losu. Nie wolno się bać, czy słuchać innych ludzi lub rodziny, którzy nam to odradzają. Trzeba spróbować, nawet, gdyby miało się nie udać, choćby po to, żeby potem u kresu naszego życia nie żałować, że nie zrobiliśmy czegoś, co mogło zmienić nasze życie.