Życzę mu śmierci recenzja

Bardzo lubię historie, które mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dramat przedstawiony przez autora Matta Wittena opiera się na prawdziwych wydarzeniach, a to stawia fikcję literacką w całkiem innym świetle i nanosi na nią znamiona realnych. Nie jest to jednak historia perfekcyjna, gdyż niestety mam wrażenie, że pewnym wyzwaniom autor nie podołał.

Dwadzieścia lat temu córka bohaterki zaginęła. Po godzinach pełnych napięcia poszukiwań wszystko staje się jasne. Dziewczynka już nie wróci, a winny zostanie ujęty szybciej niż może się wydawać. Retrospekcja i czasy współczesne pozwalają czytelnikowi odnaleźć się zarówno w okolicznościach dramatu z przeszłości, jak i w obecnych czasach, gdy matka ofiary wybiera się na egzekucję mordercy swego dziecka. Jednak jest w tej sprawie coś, co nie daje matce spokoju; rzeczy, które mogły zostać przeoczone. W świetle tego, że kobieta była głównym inicjatorem żądania kary śmierci dla zabójcy, ta miota się między poczuciem krzywdy jaki matka ofiary, a poczuciem niesprawiedliwości, jaką potencjalnie mogła ściągnąć na winnego śmierci ukochanego dziecka. Kto jest winny? Czy organy ściągania i wymiar sprawiedliwości aż tak bardzo mógłby się po mylić? Czy kobieta będzie mogła żyć bez wyrzutów, iż doprowadziła być może do śmierci niewinnego? A może Potwór jak przystało na psychopatę, okręcił sobie wszystkich wokół palca, by w akcie desperacji próbować wywinąć się od śmierci?

Sam pomysł świetny i potwierdza się kolejny raz motto, iż "życie pisze najlepsze scenariusze". To, co jednak jest mi solą w oku tej książki to niezbyt udany wizerunek matki ofiary. Autor nie podołał wykreowaniu prawidłowej osobowości bohaterki, zbyt przejaskrawił jej ból wtaczając go w mianownik "poważnych zaburzeń psychicznych", tym samym bardzo ciężko jest samemu czytelnikowi wcielić się w rolę patrzącego przychylnym okiem na bohaterkę obserwatora i znaleźć dozę wyrozumiałości względem matki zabitego dziecka. Widać zbyt dużą nieporadność życiową matki w sporej części historii, co sprawia, iż trudno jest zrozumieć jej poszczególne motywy. Mam wrażenie, iż mimo dobrego pomysły, jakie podsunęło życie, interesującej historii, są tutaj kwestie, którym autor nie podołał.