Reanimacja tw recenzja

Dzięki dwudziestokilkuletniej praktyce lekarskiej i walce o godność pacjenta Danuta Mikołajewska debiutuje odważną powieścią „Reanimacja”, obnażającą system opieki zdrowotnej w Polsce w czasach transformacji. Autorka stawia kontrowersyjną diagnozę własnemu środowisku i rozlicza się z brutalną prawdą rzeczywistości.

„Reanimacja” to widziana oczami męża historia ambitnej lekarki, która budując swój świat rodzinnych i duchowych wartości, konfrontuje się z trudną do zaakceptowania rzeczywistością. Główna bohaterka zderza się z dyktatem ordynatora prowincjonalnego szpitala i jego popleczników, druzgocącymi warunkami, niedbalstwem i środowiskową biurokracją.

W imię godności i zasad nie przyjmuje roli, jaką przydzielono jej w chorym spektaklu szpitalnych ścian.

Książka Danuty Mikołajewskiej będąca spojrzeniem na dyżurkę szpitalną przez dziurkę od klucza to w istocie rozrachunek z samą sobą, zdradzonymi ideałami i namiętnościami. To w końcu rzecz o rodzinie i cenie ambicji, miłości i poszukiwaniu Boga. Metaforyczny remont - zmiany zachodzące jednocześnie w środowisku medycznym, społeczeństwie i wnętrzu głównej bohaterki to proces, dzięki któremu wartości mają szansę zostać ocalone.
Tytułowa „Reanimacja” to synonim walki o ideały, jedyny ratunek dla skostniałej, niereformowalnej służby zdrowia, ale przede wszystkim drugi oddech na trudnej drodze do szczęścia.

Kiedy osobiste pragnienia, „wieczny remont” i nieustająca walka pozbawia nas nadziei, jedynym rozwiązaniem jest życiowa reanimacja.