Dni barbarzyńców. Życie na fali recenzja

"Surferzy mają fetysz perfekcji. Idealna fala i tak dalej. Coś takiego nie istnieje. Fale nie są nieruchomymi obiektami przyrody, jak róże czy diamenty. To szybkie, gwałtowne zjawiska na końcu długiego łańcucha akcji burzowej i reakcji oceanu. Nawet najbardziej symetryczne breaki miewają dziwactwa i absolutnie specyficzny, lokalny charakter, przeobrażają się z każdą zmianą pływu, wiatru i rozkołysu."

Ta książka niesamowicie mnie zaskoczyła. Choć nie spodziewałam się zawodu, to historia Williama Finnegana idealnie dopełnia moje czytelnicze życie. Potrzebowałam ostatnio takiej książki. Takiej, która mnie pochłonie do swojego świata i pozostawi po sobie satysfakcję.

"Dni barbarzyńców. Życie na fali" bez wątpienia jest historią dla miłośników wszelkich sportów wodnych, a w szczególności surfingu. Autor na łamach powieści opisuje swoje całe życie. Od dzieciństwa do teraźniejszości (2015 rok). Możemy poznać go od każdej strony i niekiedy zrozumieć jego decyzje. Czasami jest ciężko, a życie rzuca mu kłody pod nogi. Jednak później następują momenty, które człowiek zapamięta na całe życie. Surfing jest szalenie trudnym sportem, ale niezwykle estetycznym. To, jak trzeba być precyzyjnym w swoich działaniach i pamiętać o tym, że fala zawsze jest ponad wszystkim.

W "Życiu na fali" Finnegan z początku przybliża nam surferski slang, dzięki czemu w dalszej części lektury możemy lepiej rozumieć jego pasję. Oprócz głównego wodnego tematu, mamy poruszane wątki rodzinne, społeczne, a nawet polityczne. Poznajemy kulturę różnych ludzi z niemalże każdego zakątka świata oraz fale, które potrafią zaskoczyć nawet zawodowca. "Śmiech przez łzy" to chyba idealnie odzwierciedlenie autora. Nie łatwo jest pisać o sobie, ale ta książka pokazuje, że czasami po prostu warto to zrobić.

Jeśli szukacie dopracowanej i emocjonującej lektury, to sięgnijcie po "Dni barbarzyńców. Życie na fali" - 541 stron, 10 części i wiele wspaniałych miejsc. Nie oczekujcie szybkiej akcji; tą opowieścią trzeba się delektować