Dlaczego właśnie ja recenzja

Charlotte była jednym z najlepszych neurochirurgów. Jej kariera malowała się obiecująco, jednak wszystkie plany pokrzyżował wypadek przy pracy. To wydarzenie sprawiło, że kobieta w jednej chwili straciła wszystko: prace, reputację, wiarę w swoje możliwości i pewność siebie. Teraz prowadzi z przyjaciółką gabinet medycyny naturalnej. Na jednym z forów wspiera kobiety po przejściach i przy okazji stara się ułożyć sobie życie osobiste. Któregoś dnia Charlotte zostaje wezwana przez policję, aby zidentyfikować ciało młodej kobiety, która została zamordowana. Ofiara miała w dokumentach kontakt do lekarki, a ona zupełnie jej sobie nie przypomina. To właśnie na nią pada pierwszy cień podejrzeń w sprawie.

Nietrudno się domyślić, że rdzeń tej powieści stanowi główna bohaterka. To wokół niej krążą wszystkie wątki. Kobieta skrywa jednak wewnątrz siebie drugą naturę, która może wywoływać skrajne odczucia. Pod płaszczem odpowiedzialnej i cenionej neurochirurg kryje się zlękniona, przestraszona kobieta, niepodobna w żaden sposób do tej z wierzchniej warstwy. Jak na ironię losu główną bohaterkę poznajemy w kryzysowym momencie jej życia, co tłumaczyłoby takowe odczucia wobec niej. Dopiero z rozwojem fabuły, złożeniem wszystkich jej elementów można zrozumieć jej obecną sytuacje, zachowanie i emocje.

Książka z pozoru wydaje się banalna. Na szczęście i w tym przypadku rzeczywistość obala tę tezę. Pod tą płytką warstwą dostrzec można drugą, tę smutniejszą. To historia o poszukiwaniu siebie na nowo, o odrzuceniu i o konfrontacji z lękiem. Piekło, przez które niektórzy muszą przejść, jest niewyobrażalne. To przygnębiająca opowieść o odrzuceniu. Z kart książki wyziera krzyk, jakby w ramach protestu wobec zaistniałej sytuacji. Ta historia, chociaż jest fikcją, może dotyczyć wielu z nas.

„Dlaczego właśnie ja” duetu E. G. Scott to niespieszny, wciągający thriller, któremu trzeba dać czas. Nie ma tutaj brawurowej akcji, ale ta książka ma szansę wywrzeć pozytywne wrażenie na odbiorcy. Ujawnia ona smutną prawdę o drugim dnie ludzkiej duszy, tym, którego najczęściej nie chcemy lub boimy się pokazać. Jest to zupełnie inna opowieść w porównaniu z debiutem tej pary. Dobra dla tych, którzy chcą odpocząć od rozlewu krwi, ale jednocześnie uzyskać wartą uwagi opowieść.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Muza SA.