Zostań, jeśli kochasz recenzja

Gayle Forman "Zostań, jeśli kochasz".

Mia - siedemnastoletnia dziewczyna, która ma zwariowaną rodzinę, dobrą przyjaciółkę i kochanego chłopaka. Dziewczyna, której wielką miłością jest Wiolonczela. Gra na tym instrumencie jest dla niej przejściem w inny świat, w jej własny świat. 

I nagle, podczas jednego poranka, Mia traci wszystko. Tragiczny wypadek sprawia, że staje się kimś w rodzaju ducha, ale nie do końca. Próbuje podjąć decyzję. Zostać? Czy odejść? 

Piękna książka. Uroniłam łzy. Wzruszenia, smutku. Były też łzy radości. Cała historia to wspomnienia Mii, gdy była dzieckiem, nastolatką. Aż do chwili, gdy znalazła własne ciało. Przeplatanie przeszłości z teraźniejszością. 

Wiem, że jest film. Kiedyś próbowałam obejrzeć, ale chyba nie był dla niego odpowiedni czas. Jeśli film jest tak piękny jak książka, to jak najszybciej muszę obejrzeć.

Podsumowując. Lekka powieść, skłaniająca do delikatnych przemyśleń. To, co bardzo mi się podobało, to właśnie postać Mii jako duch/anioł? Jej zmagania ze stratą najbliższych. Jej walka o podjęcie decyzji. Jej walka o powrót do własnego ciała. 

Podobno jest druga część. Ale nie wiem, czy chcę czytać. "Zostań, jeśli kochasz" skończyło się tak, że sama mogę dopowiedzieć sobie resztę, co w tym przypadku, przynajmniej dla mnie, jest dużym plusem. Nie chciałabym zawieźć się. Raczej pragnę pamiętać tę historię jako coś innego. Innego i na swój sposób tak wyjątkowego.