Żona winiarza recenzja

Jest to moje drugie spotkanie z autorką i również mogę zaliczyć je do udanych. Jednak muszę przyznać, że "Dom przy ulicy Amelie" oczarował mnie bardziej niż "Żona winiarza". Opowiadana historia również rozgrywa się podczas II wojny światowej, jednak otrzymujemy zupełnie inny obraz wojny. Autorka zabiera nas w swojej opowieści do Szampanii, regionu Francji słynącego ze wspaniałych winnic i produkcji wina musującego najwyższej jakości oraz ze wspaniałych zabytków architektury. Razem z naszymi bohaterami znajdziemy się w Reims i okolicach, będziemy mieli okazję podpatrzeć troszkę procedury produkcji szampana, będziemy ukrywać w piwnicach broń i odkryjemy którzy słynni producenci szampana byli członkami Résistance.

"Żona winiarza" to bardzo dobrze skonstruowana powieść, ciekawa, wciągająca jednak jak dla mnie budząca zbyt mało emocji. Większość wątku współczesnego według mnie była niepotrzebna, stanowiła niezbyt udany zapychacz. Prawdziwie interesująca historia dotyczyła życia jakie toczyło się w Maison Chauveau. Maison Chauveau to jeden z wielu domów wina położony w malowniczej Szampanii. Tuż po ślubie zamieszkuje w nim wraz ze swoim małżonkiem młodziutka Incs. Dziewczyna jest pełna nadziei na szczęśliwą przyszłość u boku ukochanego męża ale wybuch wojny, odmienne oczekiwania/spojrzenie na świat tych dwojga, niszczą marzenia naiwnego i trzpiotowatego dziewczęcia, i koniec końców doprowadzają do tragedii.

Zakończenie powieści odrobinę mnie zaskoczyło, chociaż od pewnego momentu coś mi mówiło, że takie rozwiązanie jest całkiem prawdopodobne.
"Żona winiarza" opowiada historię źle dobranego małżeństwa. Na tak kruchym fundamencie nie da się zbudować satysfakcjonującego związku, a konsekwencje małżeńskiej zdrady mogą spowodować niewyobrażalną wprost tragedię. I chociaż wydawałoby się, że w tej sytuacji jesteśmy ofiarą, to jednak jak dalej żyć ze świadomością, że ma się na sumieniu życie innch osób...