Żmijowisko recenzja

Do przeczytania “Żmijowiska” zachęcił mnie opis, który dawał nadzieję na świetny thriller oraz autor - Wojciech Chmielarz, którego “Cienie”, w moim odczuciu, były bardzo dobre. Dlatego gdy dostałam od wydawnictwa propozycję napisania o tej powieści - nie zastanawiałam się długo i zgodziłam się.

Książka, którą tutaj dostajemy, to napisana naprawdę zgrabnym, przyjemnym i prostym piórem historia o ludziach i ich dramatach.
Przez sporą ilość bohaterów o różnych charakterach, nie możemy narzekać na nudę czy to, że powieść jest bezpłciowa - co to, to nie. Historię tę tworzą właśnie występujące w niej postacie, dzięki którym ma ona ręce, nogi i co najważniejsze - kręgosłup.

Jedyną rzeczą, do której mogę się przyczepić to fakt, że thriller okazał się bardziej powieścią obyczajową. Byłam gotowa na momenty, które choć trochę zmrożą mi krew w żyłach. Byłam gotowa na fragmenty, przez które poczuję ciarki... Ale niestety nic takiego mnie nie spotkało, bo choć owszem - książka naprawdę nieźle mnie miejscami zaskoczyła, to jednak nie wzbudziła wspomnianych wcześniej emocji. W zamian za to czytałam o ludziach - ich codziennym życiu, odczuciach i decyzjach, które nie są w tym wypadku czymś przyprawiającym o niepokój (a może jednak?).

Mimo tego, “Żmijowisko” Wojciecha Chmielarza to naprawdę świetna książka o ciemnej stronie ludzkiej natury. Opowieść o miłości, zdradzie, zazdrości, żądzy, o tym, do czego gotowy jest się posunąć wściekły i jednocześnie skrzywdzony człowiek.