Życie jest zbyt krótkie recenzja

A gdyby został ci ostatni rok życia – jak byś go wykorzystał?

Abby Jimenez postawiła właśnie takie pytanie czytelnikowi książki „Życie jest zbyt krótkie”. To opowieść o młodej kobiecie żyjącej z wyrokiem śmierci jakim jest ALS, chorobą genetyczną, którą bardzo trudno zdiagnozować i na którą do dziś nie wymyślono skutecznego leku. Kobieta doskonale wie, jak będzie wyglądała powolna śmierć w męczarniach, ale postanawia resztę swojego życia spędzić w podróży do najbardziej odległych zakątków świata, relacjonując swoje wojaże w intrenecie. Niespodziewanie musi wyhamować bo siostra podrzuca jej noworodka, którym nie jest w stanie sama się zajmować. Vanessa zostaje sama z dzieckiem, którym nie wie jak się zajmować, na szczęście za ścianą mieszka człowiek o wielkim sercu, który za punkt honoru przyjmuje pomoc dziewczynie.

Niespodziewanie tą dwójkę zaczyna łączyć coraz większa więź i choć oni sami nazywają siebie przyjaciółmi, to wszyscy wokoło widzą, że to nie przyjaźń ich łączy a coś znacznie większego.

Tylko czy związek z terminem ważności, który określa ALS ma jakikolwiek sens? Przecież Vanessa stanie się na pewnym etapie choroby tylko obciążeniem dla Adriana, dlaczego on ma patrzeć na to jak ona powoli gaśnie i odchodzi, przecież miała zwiedzać świat i tak dopełnić życia, tymczasem jej plany ktoś niechybnie zmienił.

Ileż w tej książce jest emocji – cała paleta, są momenty, kiedy wybucha się niepohamowanym śmiechem, żeby za chwilę szlochać ze wzruszenia. Tylko Abby Jimenez potrafi zbudować w swoich książkach takie napięcie. Ona pisze tak pięknie o rzeczach najważniejszych, o przyjaźni, miłości, poświęceniu, odpowiedzialności za drugiego człowieka. Nie daje gotowych odpowiedzi, każe się zatrzymać i zastanowić, postawić fundamentalne pytania.

Obok tej książki nie można przejść obojętnie, ją należy przeczytać, to zdecydowany #mustread tego roku. Niewielu jest autorów, którzy potrafią dostarczyć tylu wzruszeń i emocji.
Przepiękna książka, zdecydowanie najlepsza książka 2021.