Zapomniane na śmierć recenzja

To moje kolejne spotkanie z twórczością Nory Roberts i kolejna cześć z serii z detektyw z wydziału zabójstw Eve Dallas. Z jakim zadaniem zmierzy się teraz główna bohaterka?
Ciało kobiety zostało znalezione w kontenerze na śmieci. Okazuje się, że była to bezdomna kobieta, bez stałego adresu zamieszkania. Jeden z mundurowych rozpoznaje ofiarę. Kobieta często kręciła się po placu budowy. Dawała wyroby w origami w zamian za informacje, które często przekazywała gliniarzom, o naruszeniu prawa, o drobnych przestępcach. Ludzie ją lubili. Kobieta również prowadziła zapiski o różnych przestępstwach w swoim notesie. Jednak przy jej zwłokach tego notesu nie było. Eve zostaje wezwana również na plac budowy, na którym znaleziono ludzkie szczątki. To też szczątki kobiety, która była w ciąży. Szczątki liczyło około kilkudziesięciu lat. Miejsce zbrodni znajduje się na terenie należącym do męża Eve. Kto dokonał tego przestępstwa i kim była ofiara? Rozpoczyna się żmudne śledztwo. Czy te dwa przestępstwa są w jakimś stopniu ze sobą powiązane?
Książka to jest 53 tom z serii oblicza śmierci. Aż nie chce się wierzyć, że powstało tyle części. Dla mnie to druga część i nie ukrywam, że chciałabym poznać wcześniejsze losy Eve. Mimo , że jest to już któryś z kolei tom, to jednak po pewnym czasie można się odnaleźć w całej historii. Każda książka to nowa zbrodnia i nowa zagadka do rozwiązania.
Główna bohaterka ma niełatwą sprawę do rozwiązania. Zagłębia się w świata firm deweloperskich, szokujących tajemnic rodzinnych i podejrzanych interesów. Jest nieustępliwa, za wszelką cenę chcę upomnieć się o sprawiedliwość dla dwóch kobiet, którym ktoś odebrał życie.
W książce nie brakuje zwrotów akcji, nieprzewidzianych zdarzeń. Śledztwo odsłania kolejne tajemnice.
Co ciekawe, historia odbywa się w przyszłości. Wprawdzie nie tak odległej ale zawsze. Moją uwagę zwrócił automatyczny kucharz co jest sprawą bardzo wygodną. Może kiedyś i u nas takie będą 😊
Bardzo podoba mi się opisana relacja małżeńska Eve i jej irlandzkiego męża Roarke. Tych dwoje jest dla siebie wsparciem i zawsze mogą na siebie liczyć. Roarke nie raz wspierał swoją żonę i pomagał jej w śledztwach.
To duży plus tej powieści.
Powieść czyta się bardzo dobrze , a to za sprawą licznych dialogów. Jednak nie ukrywam, że czasami śledztwo trochę mi się dłużyło.
Polecam przeczytać i samemu ocenić

Książkę przeczytałam dzięki klubowi recenzenta Nakanapie.pl