Zapach pożądania recenzja

[…] Pierwszym, co poczułam, tkwiąc w silnym uścisku, był zniewalający zapach mężczyzny. Delikatna woń cytrusów była ledwie wyczuwalna, bo tłumiła ją ostra nuta wetywerii, która nadawała niepokornego charakteru. Po sekundzie zaczął się przebijać aromat mojego ulubionego drzewa cedrowego, który lekko uspokajał i zmysłowo otulał nozdrza. Było coś jeszcze…. Coś bardzo ulotnego…. Coś, co nadawało perfumom ledwie wyczuwalny, pudrowy zapach, i miałam niemal całkowitą pewność, że to wanilia. Ta cudowna mieszanka aromatów była intrygująca, ale też niewyobrażalnie seksowna[…]

A czy wy macie swoj ulubiony zapach? Zapach, który sprawia, że czujecie się wyjątkowi? Jeśli tak to opiszcie jakie nuty wyczuwacie.

Tak jak w tej książce. Książce w której znajdziemy pożądanie, walkę o kobietę, myślenie o niej każdego dnia, ratowanie upadku firmy i szalonego zakończenia, które sprawiło, że moje myśli zaczęły wariować. To historia o Catherine i Brunie. Tych dwoje ma za sobą przeszłość. Ona piękna, szalenie bystra, inteligentna oraz z cudownym darem tworzenia wyjątkowych kompozycji perfum, rozstała się z chłopakiem, który wybrał karierę zamiast niej. I o Brunie, bawidamku, amancie i zatwardziałym kawalerze, który ma za sobą irytującą kobietę, która mu się narzuca. Gdy Bruno i Catherine przypadkiem wpadają na siebie na siłowni, nic już nie jest takie samo. Wszystko się zmienia. A co? Czytajcie, a dowiecie się sami.

Pożądałam tej pozycji jak tlenu, który jest potrzebny roślinom i ludziom do oddychania. Każda komórka mego ciała uzależniła się od właściciela niskiego głosu oraz tęczówek, w których mogłabym tonąć i tonąć. Za bardzo nie mogłam się skupić na emocjach, bo ten przystojniak z książki, za bardzo zawracał mi głowę







podczas czytania, czułam elektryzujący prąd, który nawiedzał moje ciało. Serce biło szybkim rytmem, a oddech stał się bardzo płytki. Śmiech pojawiał się w momencie, w którym na scenę wkraczała urocza staruszka, babcia Catherine. Kobieta z jajami i waleczna. Pokochałam ją całym sercem.
Ostatnie rozdziały sprawiły, że niemalże podskoczyłam na łóżku, wiedząc, że wszystko będzie dobrze, bo kto by nie chciał szczęśliwego zakończenia. Ale autorka nie dała mi się tym dłużej cieszyć, bo postanowiła zakończyć to w takim momencie, że normalnie mam ochotę ją udusić







czekam na drugi tom i wcale nie zgadzam się na takie zakończenie oj nie.

Ta książka jest moim zdaniem wyjątkowa, cudowna i charakterna. Pokazuje, że zawsze warto walczyć o swoje, a także, że czasem ryzyko popłaca i warto wskoczyć na głęboką wodę, jeśli się ma wsparcie przyjaciół. Bo nikt inny nie zadba i nie obroni nas, jak właśnie nasi przyjaciele.

Chce czytać jeszcze więcej twojego pióra droga autorko i mam nadzieję, że w drugim tomie nie sprawisz, że jeszcze bardziej będę musiała uspokajać oddech i swe serce.