Dziewczyna, która igrała z ogniem recenzja

Druga część trylogii niestety mniej mną wstrząsnęła od poprzedniej. Przez 200 pierwszych stron autor mógł sobie darować tekst. Uważam, że można było to znacznie skrócić. Do tego miałam wrażenie, że Larsson miał na samym początku inną koncepcję książki, a dopiero później zmienił zdanie. Tak przynajmniej to wygląda, chociaż zapewne się mylę.

W tej części bliżej poznajemy Lisbeth. Kobieta przechodzi pewną metamorfozę, odcina się od przeszłości i po powrocie do kraju znów zostaje uwikłana w jedną z najgłośniejszych afer ostatnich czasów. 
Morderstwo, porachunki mafii, afera znanych ludzi na ważnych stanowiskach, do tego nieustraszony duet Salander-Blomkvist - to wszystko znajdziecie w tej powieści.

Niestety nie jestem w szoku w związku z zakończeniem. Od prawie samego początku podejrzewałam kto jest sprawcą tego całego zamieszania. Larsson popełnił jeden błąd i pewnie normalnie nikt, by się nie połapał. Mam jednak taką samą budowę ciała i wzrost co główna bohaterka i od razu zaświtała mi pewna myśl i nie opuszczała aż do rozwiązania.
Niemniej jednak książka jest dobrze napisana i pomimo, iż jest bardziej przewidywalna od poprzedniej części, to mocniej trzyma w napięciu. Polecam tym, którzy jeszcze się nie zapoznali z trylogią "Millenium"