Wszyscy byliśmy za młodzi recenzja

Przychodzę dzisiaj z recenzją książki, na której bardzo się zawiodłam. Myślałam ze będzie ona świetna, bo widziałam tylko dobre opinie. Co tutaj było nie tak? Właściwie nie jestem pewna. Może po prostu gatunek książki nie jest "moim gatunkiem"(tematyka chorób psychicznych, problemów i w sumie nic poza tym w tej książce nie mamy), a może to przez styl pisania? Strasznie długo się to czytało, a przez dużą ilość opisów każda strona dłużyła się dwa razy. Do tego dochodziła po prostu nuda- mało się działo, a bohaterów tak szczerze nie było mi wcale szkoda- byłam obojętna na ich losy. Plusem jest to, że są oni dobrze wykreowani(poza wyglądem, bo prawie każdy jest tu blondynem), charakter mają całkowicie różny ale szczerze? Połowa postaci mnie irytowała, większość była głupia, nieszczera i bezmyślna. W tej lekturze było strasznie dużo obłudy i kłamstwa. Co prawda książka jest o tym, że każdy ma swój problem z którym się zmaga, ale nie potrafiłam czytać tego bez irytacji. Z wszystkich bohaterów polubiłam tylko Chase'a i Ivy. Podczas czytania tej powieści często się gubiłam, a ponieważ rozdziały były z perspektywy każdego, często musiałam cofać się kilka rozdziałów wcześniej, aby przypomnieć sobie o kogo tak na prawdę chodzi. Dużo czasu zajęło mi też ogarnięcie kto jest kim i jaką ma historię. Wątek romantyczny występujący tutaj też był słaby, po 4 spotkaniach(wcale nie aż tak rozwiniętych, nie zamienili że sobą zbyt wiele zdań) nie widzą świata poza sobą, co jest niemożliwe. I chyba największym zauważalnym minusem są DIALOGI. One nie mają sensu i na siłę próbują być filozoficzne albo smutne. Dodatkowo przed przeczytaniem miałam nadzieję, że wypłaczę moje wszystkie łzy- tak się jednak nie stało, nie uroniłem ani jednej łzy, co jest wielką zmianą, ponieważ bardzo często płaczę na książkach. Autorka chyba na siłę próbowała zmusić czytelnika do łez, no cóż- nie udało się. Jednym z niewielu plusów tej książki były krótkie rozdziały. Podsumowując: zdecydowanie więcej minusów niż plusów.