Ten dziwny wiek recenzja

Wydaje się, że żyjemy już w innych, lepszych czasach, bo hasła równości i tolerancji rozbrzmiewają wszędzie z pełną mocą. A jednak Kiley Reid uświadamia swoją książką „Ten dziwny wiek”, że rasizm nadal ma się dobrze, tylko jego oblicze zostało uładnione i przykryte przez białych "łatką wybawców". A wynika to przede wszystkim z popadania w skrajność, mimo dobrych chęci, bo tymi niestety „jest piekło wybrukowane”. Współczesny rasizm w połączeniu z klasizmem daje mieszankę niestrawną i dosyć żałosną. Co ciekawe aktywizm również może przekształcić się w coś niedobrego, bo tak łatwo przedobrzyć i skrzywdzić tego, kogo przecież chciało się ratować. Chyba do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, jak cienka jest ta granica, po przekroczeniu której stajemy się rasistami... Przyznaję, że Kiley Reid zasiała we mnie ziarno niepewności, bo jak to jest właściwie ze mną, czy na pewno nie mam nic na sumieniu?

Emirę, czarnoskórą, młodą dziewczynę poznajemy, kiedy zostaje oskarżona o porwanie dziecka, którym tak naprawdę się opiekuje. Oczywiście chodzi o uprzedzenia rasowe. Żeby było ciekawiej jej pracodawczyni jest białą uprzywilejowaną kobietą, która stara się za wszelką cenę udowodnić, że nie jest rasistką… Dostajemy historie dwóch kobiet z odmiennych światów „czarnego” i „białego” z uwzględnieniem różnych klas społecznych i przynależności pokoleniowej, dzięki czemu bardzo wyraźnie rysują nam się realia zakłamanej rzeczywistości pozornie kreowanej przez hasła równości i tolerancji.

„Ten dziwny wiek” to nie tylko próba przedstawienia współczesnego oblicza rasizmu oraz wciąż bardzo widocznych podziałów klasowych w amerykańskiej rzeczywistości, ale również opowieść o poszukiwaniu własnej drogi, o uciekaniu od oczekiwań, które trudno spełnić, o różnego rodzaju relacjach. Pojawia się tutaj dosyć groteskowy obraz mediów, które znakomicie potrafią zniekształcać rzeczywistość. Najbardziej zaskakujące jest to, że właściwie tę książkę można określić mianem „czytadła”, które dostarcza rozrywki, a jednocześnie otwiera oczy na istotne problemy współczesnego świata. Kiley Reid nie daje jasnych odpowiedzi, lecz zachęca do własnych przemyśleń.

Przekład: Paulina Surniak