Ochroniarz 2. Wilk recenzja

„Czasami warto się wycofać, zanim będzie za późno. Pamiętaj, że nic nie jest ważniejsze od tego, co tu i teraz, oraz przyszłości. Przeszłość nie ma znaczenia, bo i tak jej nie zmienimy”.

Macie swoich ulubionych polskich autorów, których książki bierzecie w ciemno? Jedną z pierwszych, w której twórczości się zakochałam, jest właśnie Meg Adams. Jej debiutancka powieść „Architektura uczuć” bardzo mi się podobała, jednak to właśnie „Ochroniarz” całkowicie zdobył moje serce.
Głównym bohaterem „Ochroniarz 2. Wilk” jest Konrad – przyjaciel Sokoła, ale przede wszystkim jest to postać, która od samego początku wzbudziła moją sympatię i rozbudziła zainteresowanie.

Nawet nie wiecie, jakież było moje zdziwienie, po przeczytaniu prologu. Doskonale pamiętam zakończenie tomu pierwszego, gdzie Lena i Nikolaj muszą wrócić do Polski, bo stało się coś ważnego. Nie sądziłam jednak, że to „coś” okaże się tragedią.

Ten tom zdecydowanie zaczął się z przytupem, a każdy kolejny rozdział sprawiał, że w mojej głowie mnożyło się jeszcze więcej pytań, na które niestety nie uzyskałam odpowiedzi, a napis „ciąg dalszy nastąpi” po tych rewelacjach, które znalazłam na ostatniej stronie, zdawał się kpić ze mnie, powodując konsternację i niedowierzanie, wobec tego, co wyszło na jaw.

Meg Adams kolejny raz stworzyła powieść przemyślaną i dopracowaną, w której znalazłam naprawdę wiele rzeczy, wzbudzających we mnie emocję. Zaczynając od pomysłu na fabułę, przez świetnie wykreowanych bohaterów i doskonałą dawkę adrenaliny, po możliwość „spotkania” nie tylko Sokoła i Leny, ale też Górskiego – Meg dała mi w ostateczności powieść, od której nie mogłam się oderwać.

Bez wątpienia autorka ma w swoim stylu niezwykłą lekkość w przelewaniu na papier swoich pomysłów i może samego romansu nie mamy tu za wiele, to jednak w takiej formie to była dla mnie idealne.

W tej historii nie znajdziemy pędzących zdarzeń. Znajdziemy za to rozwijającą się z każdą stroną opowieść pełną adrenaliny, sensacji i tajemnic, które potrzebują rozwiązania.
Nie mam wątpliwości, że Meg Adams kolejny raz włożyła w tę powieść całe swoje serce, bo to po prostu się czuję. Nie poszła na łatwiznę, nie było tu utartych schematów. Była za to powieść, o której się myśli po skończeniu i pragnie się dostać jeszcze więcej!

Może jestem mało obiektywna, bo książki Meg naprawdę uwielbiam, jednak moje serce historia Wilka i Inez zdobyła w całości. Żałuję, że nie mam możliwości dowiedzenia się, co dalej, bo na to czekam z niecierpliwością.

Wam książkę „Ochroniarz 2. Wilk” serdecznie polecam – mam nadzieję, że to, co skrywają karty tej powieści, dostarczy wam tak samo wiele wrażeń, jak mnie!
POLECAM!!