Zgasłe dusze recenzja

Odizolowane miasteczko przesiąknięte starodawną magią, nie jest dla każdego. Ale może będzie idealne dla Ciebie?

Po dostaniu listu z zaproszeniem od dziadka, jedynego żyjącego krewnego, Fallon postanawia wyruszyć do Weeping Hollow - tajemniczego miasteczka, które nie ukazuje się każdemu. Trzeba znać do niego drogę i pogodzić się z myślą, że miasteczko nie pozwala swoim mieszkańcom już z niego wyjeżdżać. Dziewczyna o śnieżnobiałych włosach jest jednak zdeterminowana do tego, by nowe miejsce ją zaakceptowało, tak samo jak Julian - intrygujący mężczyzna skrywający swoją twarz za maską. Każdy nakazuje jej trzymać się od niego z daleka i opowiada o klątwie, która na nim ciąży, Fallon jednak też skrywa tajemnice, których miasteczko by nie zaakceptowało.

"Zgasłe dusze" to idealna książka do przeczytania jesienią, pod kocem w deszczowe popołudnie. Tajemnicze Weeping Hollow przypomina klimatem Mystic Falls z Pamiętników Wampirów, przez co niemal od razu wciągnęłam się w opowiadaną historię. Spodobała mi się jej zamknięta społeczność, w której każdy się ze sobą znał i która podzielona była na magiczne Koweny, które rządziły się swoimi zasadami. Autorka z należytą starannością opisała ich zwyczaje i sposób bycia, co jednych mogło zaciekawić, ale drugich już zanudzić.

Moim zdaniem akcja była niepotrzebnie przeciągana. Przez większość książki miałam wrażenie, że nie dzieje się nic szczególnego i w kółko czytam o codziennym życiu Fallon w nowym miasteczku. Niezwykle powolne tempo nie przypadło mi zbytnio do gustu, ale doceniłam fakt, że relacja Fallon i Juliana została dobrze przemyślana. Wszystkie wypowiedziane słowa i drobne gesty miały swoje znaczenie sprawiając, że ich głęboka więź nawiązała się w przeciągu kilku tygodni, a nie kilku dni. Zasługuje to na pochwałę, choć szkoda, że akcja pomiędzy nie miała większej ilości zwrotów akcji.

Powolne tempo sprzyjało temu, aby zrozumieć zasady magii panujące w Weeping Hollow i oswoić się z ogromną ilością bohaterów. Gdyby nie ich rozpiska na początku książki, to na pewno bym się zgubiła kto jest kim :D Podczas rereada napewno szybciej przyswoiłabym wszystkie szczegóły, reguły i niuanse, których było dosyć dużo.

Podobała mi się kreacja Fallon, która przypominała swoim zachowaniem zwykłą dziewczynę. Nie była superbohaterką bez wad, popełniała błędy, nie dawała się manipulować i była niezwykle niezależna. Fakt, że zaopiekowała się chorowitym dziadkiem, który był zgryźliwym staruszkiem sprawił, że bardzo ją polubiłam i to dla niej nie odłożyłam książki w połowie. Z pewnością komuś będzie wydawać się nudna i zbyt zwyczajna, ale patrząc na całokształt książki widać, że jej osobowość pasowała do tajemniczego Weeping Hollow i nawet jeśli niektórzy uważali ją za "obcą", to w rzeczywistości Fallon była stworzona do życia w tamtym miejscu.

Odnalazła swoje miejsce i odnalazła mężczyznę, dla którego skoczyłaby z klifu w przepaść.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Niegrzeczne Książki]