Narzeczona nazisty recenzja

Wydawać by się mogło, że tematyka trudnych wojennych miłości jest już totalnie wyeksploatowana przez szereg powieści i filmów o tym traktujących. Okazuje się jednak, że można w tej sferze powiedzieć coś nowego, pokazać wielowymiarową historię, która nie tylko zaskoczy czytelnika, ale też zostanie z nim choć na chwilę. Takim małym odkryciem w tej kwestii może być debiutancka powieść Barbary Wysoczańskiej pt. "Narzeczona nazisty".

Akcja tej obszernej książki rozgrywa się przed, w trakcie i po drugiej wojnie światowej. Opowiada ona losy dwojga ludzi z różnych stron wojennej barykady, pochodzących też z różnych sfer. Hania jest Polką, młodą studentką germanistyki. Pochodzi ona z patriotycznej rodziny, raczej z tych uboższych. Przypadek, a może przeznaczenie sprawia, że ta młoda, nieco naiwna dziewczyna poznaje niemieckiego arystokratę Johanna, do którego od razu ją ciągnie. Kiedy Hania przyjeżdża do Monachium, do rodzinnej posiadłości mężczyzny, uczucie między nimi rozkwita, jednak purpurowe flagi nazistów i widmo wojny wzbudzają w tej młodej kobiecie lęk nie tylko o miłość, ale i o przyszłość jej i jej ukochanego...

Być może opis tej powieści brzmi nieco przewidywalnie i przypomina inne znane wojenne historie, zapewniam Was jednak, że nie jest ona banalna, czy nudna, wręcz przeciwnie - jest to opowieść bardzo dynamiczna, lekka i płynna, napisana w dobrym stylu i porywająca. Bardzo zasadne jest porównanie jej do "Słowika" Kristen Hannah, które znalazłam na skrzydełku tej książki. Nie będę zdradzać w czym "Narzeczona nazisty" przypomina tę bestsellerową historię, ale przyznaję, że widzę pewne podobieństwa.

Autorka ma lekkie pióro, potrafi opisać trudną historię, pełną wojennych dramatów oraz dylematów z gatunku tych moralnych i nie tylko, z dużą dozą delikatności, bez niepotrzebnego epatowania martyrologią i zarazem w miarę wiarygodnie. Oczywiście nie obyło się tu bez pewnej naiwności w postępowaniu bohaterów, ale nie przeszkadza to w czytaniu, a wręcz nadaje tym książkowym postaciom rysu prawdziwości, w końcu nie ma ludzi nieomylnych i postępujących zawsze logicznie i słusznie. Podobało mi się też wplecenie w tę historię osób, które żyły naprawdę, udało się to autorce i nadało opowieści nieco kolorytu.

Bardzo polecam tę książkę, szczególnie fanom nieoczywistych wojennych romansów. Czyta się ją szybko i z dużym zainteresowaniem, zdecydowanie się nie nudzi, a po lekturze zostaje z czytelnikiem choć przez chwilę... Nie jest to powieść pozbawiona wad, ale jako debiut literacki spisuje się naprawdę dobrze i myślę, że spodoba się wielu osobom.

Premiera już 30 czerwca!

Za możliwość przeczytania tej książki przedpremierowo dziękuję Wydawnictwu.