Małomówny i rodzina recenzja

Książkę "Małomówny i rodzina" czytałam wiele lat temu, kiedy byłam dzieckiem. Nie pamiętałam z niej zbyt wiele, poza tym, że na pewno jednym z bohaterów była kura. Po latach, postanowiłam zapoznać z tym tytułem moje dzieci. Z lekką obawą rozpoczęłam czytanie "Małomównego" moim synom w wieku 5.5 i 8 lat. Już po kilkunastu stronach okazało się, że książka bardzo podoba się moim dzieciakom. Tak bardzo, że w kolejnych dniach musiałam czytać na głos po 60-70 stron, dosłownie tracąc przy tym głos. Moi chłopcy jednak bardzo chcieli poznawać dalsze losy bohaterów. Po zakończeniu czytania stwierdzili, że to najlepsza książka jaką im kiedykolwiek czytałam (a wierzcie mi,że było tego wiele)
W "Małomównym" jest wszystko to, co kochamy! Bardzo ciekawi dziecięcy bohaterowie (rodzeństwo Tunio, Munio i Monika-zwana Rzodkiewką), zagadka detektywistyczna, ciekawe przygody, momentami nieco straszne, za to w ogóle nie przesłodzone, a przede wszystkim ten niesamowity klimat lat 70, kiedy życie wyglądało zupełnie inaczej, a dzieciństwo było pełne swobody. Któż z nas nie wspomina z sentymentem wakacji na wsi, ganiania po podwórku od rana do nocy i objadania się owocami prosto z krzaczka? W tej książce to wszystko można sobie przypomnieć, poczuć się jak dziecko na wakacjach. Jednocześnie nie brakuje tutaj dreszczyku emocji, wszak nasi bohaterowie próbują odnaleźć ukryty na terenie domu skarb. I nie byłoby to wcale straszne, gdyby nie fakt, że skarb ten ma też innych amatorów, którzy jak się okazuje pozbawieni są skrupułów i nie boją się nawet łamać prawa, aby osiągnąć swój cel.
Po przeczytaniu "Małomównego" nasunął mi się jeden wniosek- nieustannie gonimy za nowościami, wyszukujemy nowe tytuły, jednocześnie zapominając jakie cudowne książki czytało się w czasach naszego dzieciństwa. Warto do nich wrócić! Jestem bardzo zainspirowana, aby pokazać moim dzieciom starych polskich autorów, takich jak Adam Bahdaj, Edmund Niziurski, czy Kornel Makuszyński.
Na koniec dodam, że kocham twórczość pani Musierowicz, jestem wielką fanką Jeżycjady i ogromnie się cieszę, że moje dzieci również doceniły prozę tej autorki. Kto wie, może za jakiś czas przeczytają również książki o Borejkach?