Wahadło sumienia recenzja

„Wahadło sumienia” Pawła Wichowskiego to debiutancka powieść, którą klasyfikuję jako thriller psychologiczny. Poznajemy pokręcony umysł Romana, który podejmując za młodu nieodpowiednie decyzje - zniszczył sobie życie.





Autor nie ukrywa mordercy, ujawnia go już na początku powieści. Zabieg ten pozwolił czytelnikowi skupić się nie tyle na zbrodni co na tle psychologicznym zawartym w książce.

Poznajemy Romana S. Nazwisko jest nam nieznane ze względu na to, że bohater został skazany za morderstwo. Pisze z więzienia. Cała książka napisana jest w formie listu do czytelników. Bohater, będący jednocześnie narratorem, ujawnia nam powody, które zaprowadziły go do tego miejsca w którym się właśnie znajduje. Opisuje swoje dotychczasowe życie, obnaża się przed nami z marzeń i najskrytszych sekretów i uczuć. Towarzyszymy mu w jego obsesji do Markizy- dziewczyny, która była powodem całego zamieszania. On jako niepoprawny romantyk i wrażliwiec wierzył, że jest jeszcze szansa na zbliżenie się do dziewczyny, która dała mu kosza. Wpada przez to w nieodpowiednie towarzystwo, które sprowadziło go na złą drogę. Obsesja do dziewczyny doprowadziła do nieszczęścia. Śledziliśmy jak z dnia na dzień niepełnoletni jeszcze Roman stacza się na dno. Mając na sumieniu okropne zbrodnie.
Niespełniona miłość a potem niespełniona nienawiść kotłowały się w głowie Romana S. Aż w końcu wybuchły.

Książka -szczerze- przeraża. To co się może dziać w głowie człowieka jest okropne. Autor pokazuje do czego może doprowadzić chora obsesja i niekontrolowana nienawiść.

Główny bohater odgrywał rolę czarnego charakteru. Nie darzyłam go sympatią i nie było mi go żal. Przy czytaniu towarzyszyło mi mnóstwo skrajnych emocji.
Pochwałą dla autora jest fakt, że napisał debiutancką powieść, która zachęciła do czytania. Mimo, że już na początku było wyłożone wszystko jak „kawa na ławę" to jednak chciało się czytać dalej. Poznawać dalsze losy bohatera. Chęć zrozumienia jego poczynań była silniejsza.

Książkę polecam. Zmusza do refleksji.