W sidłach Parkerów recenzja

W SIDŁACH PARKERÓW Kamila Andrzejak-Wasilewska Tom 2 „Niebezpieczny Trójkąt” @wydawnictwo_novaeres

🖤Moja ocena to 8/10.

🖤Nikola po trzech latach od urodzenia dziecka zdaje sobie sprawę, że popadła w rutynę. Ciąża postawiła przed nią wiele wyrzeczeń oraz nowe priorytety, dlatego właśnie wybaczyła Sewerynowi, aby jej dziecko miało jak najlepsze życie. Pewnego dnia Lucy, przyjaciółka Nikoli wpada na pomysł, wyjścia do klubu ich przyjaciela. Po długich namowach kobieta zgadza się, jednak duża ilość alkoholu i jej słaba głowa po kilku latach abstynencji nie jest dobrym połączeniem. Otumaniony umysł bohaterki wpada na wspaniały pomysł zadzwonienia do swojego byłego. Nie spodziewa się, jak bardzo jeden telefon zmieni następne miesiące jej życia.

⬇️RECENZJA⬇️

🖤Wow. Ten tom naprawdę mnie zaskoczył. Do poprzedniej części miałam duże wątpliwości, jednak po przeczytaniu jej kontynuacji wiele w mojej opinii się zmieniło. Przede wszystkim dzięki piórze autorki, które jest naprawdę lekkie, przyjemne do czytania, a co najważniejsze niesamowicie oddawało emocje bohaterów książki. Co najważniejsze dostrzegłam pewien szczegół, który jest dla mnie naprawdę ważny. Relacja tych bohaterów nigdy nie będzie czysta. Obydwoje są bardzo toksyczni i nawet jeśli będą się kochać, nie będzie tam happy endu, oczywiście moim zdaniem (chociaż autorka zawsze może mnie zaskoczyć).

🖤Emocje w tej książce to słowo przewodnie. Myślicie, że wszystko zaczyna się układać, ale autorka nie ma litości i wszystko komplikuje się jeszcze bardziej. Chwilowy spokój zamienia się w niebywale udany plot twist, a wszystkie przypuszczenia zaczynają iść w inną stronę. Przeżyłam niezły rollercoaster, czytając tą historię.

🖤Jedną z tych emocji była niestety irytacja między innymi bohaterami. Nie polubiłam żadnego z nich i to chyba tylko, dlatego moja ocena to 8/10, a nie 10/10. Jak wspomniałam wcześniej, Nikola oraz Alan są strasznie toksyczni głównie dla siebie nawzajem.

🖤Nikola momentami zachowywała się jak niezdecydowana nastolatka, a Alan z miłego i potulnego chłopca zmieniał się w mściwą i nieopanowaną bestię. Postacie drugoplanowe również nie skradli mojego serca, ale bardziej skupiałam się na wyżej przedstawionej dwójce.

🖤Fabuła poszła w idealną stronę i nic bym w niej nie zmieniała, a za zakończenie autorka powinna zostać ukarana. Nie można zostawiać człowieka w takiej niewiedzy!

🖤Moje ulubione sceny to każda z Robertem, te najmilej mi się czytało. Dawały one ciekawą odskocznię od napięcia głównych bohaterów i były przesłodkie.

🖤Gratulacje dla autorki za świetną kontynuację!