Piąta łódź recenzja

"W moich snach często pływają łodzie. Drewniane (...) Koślawe, zbite z grubo ciosanych desek. (...) Wydają się wątłe, chybotliwe, przyjazne. (...) czasami są tylko pustymi skorupami (...) Kołyszą się na powierzchni, w stojącej wodzie, bez nurtu. (...)
Szukam piątej łodzi, (...) łodzi przygotowanej dla mnie (...)
Piątej łodzi w tym śnie nie ma."

Irena, Lusia, Jarka...
Wszystkie samotne, wszystkie niechciane, przekazują sobie w okrutnym darze strefę mroku, która wisi pod sufitem dusznego mieszkania i snuje się za nimi jak cień. Ich spuścizną jest nieczułość, a ich życiem zdaje się rządzić przypadek. To co oferują sobie wzajemnie Irena i Lusia nie ma nic wspólnego z tym, jak powinno wyglądać życie rodzinne, jak powinno wyglądać macierzyństwo. Oschłość i zobojętnienie, takie uczucia i relacje widzi dwunastoletnia Jarka, która ucieka od strasznej codzienności, od babci, którą porzucił mąż, od swojej matki, w której ta pierwsza ulokowała wszystkie nadzieje, ale ta druga jako nastolatka zaszła w ciążę i zawiodła, zdradziła, przyniosła wstyd. I przynosi nadal, ale gdy przychodzi starość, to kiedyś niepotrzebny balast staje się koniecznością.

Co skłania dorosłą już Jarkę do wspomnień? Do rozpamiętywania czasu dziecięcego smutku, gdy uciekała przed kobietami, do których musiała się zwracać po imieniu, od łóżka, do którego zaglądali kochankowie Lucii, jakby nie dość było im jej ciała i sięgali po więcej, od domu, do którego często nie mogła wrócić, bo zatrzaskiwano przed nią drzwi?

Czy to sny, w które wtedy śniła wzywają ją na powrót by przypomnieć o namiastce rodziny, jaką stworzyła sama, gdzieś na ogródkach działkowych z pewnym chłopcem o imieniu Krystian i dwójką bliźniąt?
Czy te strzępki dzieciństwa, które kłują od środka i tkwią jak ciernie odejdą, gdy się je odgrzebie na nowo i pozwolą wybaczyć sobie i innym?

Dziewczęco-kobieca narracja łaknie bliskości, a w tym łaknieniu jest niezwykle przejmująca, bo utkwiło w niej przeświadczenie, że jest odpowiedzialna za całe zło, które spotkało jej bliskich i innych, którzy stanęli na jej drodze.
Kto zdoła ją uwolnić?
Może Ty Drogi Czytelniku?