W cieniu Majdanka recenzja

Czego szukacie w książkach? W moim przypadku wszystko zależy od gatunku, po który sięgam, ale emocje są dla mnie niezwykle ważne. Jeżeli przeżywam całą książkę, to zdecydowanie oznacza, że trafiła ona prosto do mojego serca. Znam kilku autorów, którzy potrafią mnie tak emocjonalnie zachwycić swoją twórczością i niewątpliwie jedną z nich jest Pani Sylwia Kubik. Każda jej powieść to niezwykła historia, w którą stworzenie autorka wkłada całe swoje serce, poruszając przy tym serca swoich czytelników. A najpiękniejsza w jej książkach jest po prostu prawda. I to nie tylko dlatego, że zdarza się pani Sylwii tworzyć historie oparte na prawdziwych zdarzeniach, ale przede wszystkim dlatego, że skupia się ona na swoich bohaterach, oddając im całkowicie głos. I taka właśnie jest jej kolejna książka. „ W cieniu Majdanka” to niezwykle emocjonalna i prawdziwa opowieść o ludziach, którzy musieli się zmierzyć z jedną z największych tragedii w historii ludzkości.

Rodzina Marców stara się normalnie żyć pomimo toczącej się wojny. Kiedy niespodziewanie w Tarnowoli zjawiają się Niemcy, poszukujący ukrywających się po lesie partyzantów, rodzina zostaje rozdzielona. Siostry Eugenia i Kazimiera uciekają w stronę lasu i zostają przechwycone przez partyzantów, natomiast Franciszka wraz z młodszym rodzeństwem i rodzicami zostają wysłani do obozu w Majdanku. Dla każdej z dziewcząt rozpoczyna się niepewne życie, któremu towarzyszy nieustanny strach o siebie i swoich bliskich. Nie tracą one jednak nadziei na to, że wojna kiedyś się skończy, a one się odnajdą. Jak potoczą się jednak ich losy? Czy uda im się przeżyć obozowe piekło i tułacze pomieszkiwanie u krewnych?

„W cieniu Majdanka” chwyta za serce. Pani Sylwia sprawia, że czytelnik zamiera z emocji i z zadumy nad ludzkim losem i docenia przy tym swoją codzienność, wolną od strachu, głodu i życia w nieustannym napięciu. Dostajemy więc w swoje ręce cudowną opowieść, zbudowaną na wspomnieniach dwóch kobiet, nad których życiem zawisł złowieszczy cień wojny i naznaczył je już na zawsze. Dziękuję autorce za tą historię o heroicznej walce o przetrwanie toczonej przez zwykłych ludzi w czasie wojny, ale też za pokazanie, jak wielka jest siła miłości. Dziękuję za przypomnienie, jak wiele ci ludzie przeszli i jak dużo wycierpieli, ale też nie tracili nadziei i wiary na to, że będzie lepsze jutro. A Was moi drodzy naprawdę zachęcam do lektury, to pozycja, wobec której nie można przejść obojętnie. Wzruszająca, piękna, emocjonalna, a przede wszystkim prawdziwa.