W cieniu dobrych drzew recenzja

„Człowiek całe życie poszukuje doświadczeń, które poruszają jego serce, ta ciągła pogoń powoduje ekstazy radości, poczucie satysfakcji, ale jakże często okazuje się prostą drogą do smutku, frustracji, samounicestwienia”.

🤎🤎🤎


Dwadzieścia dni eterycznej, chwytającej za serce miłości. Dwadzieścia dni otulonych zapachem deszczu i muzyką płynącą spod palców niewidomej dziewczyny. W czasach, kiedy świat podzielony był żelazną kurtyną, życie na krótką chwilę splotło ze sobą los dziewczyny z Polski i chłopaka z Ameryki.

Herakles Papadopoulos, uwielbiany przez studentów charyzmatyczny profesor Uniwersytetu Harvarda, miał oficjalną przeszłość, którą zaspokajał ciekawość ludzi. Zawierała prawdę, tyle że nie całą. Przyszedł w końcu taki moment, gdy musiał ujawnić część niedopowiedzianej historii, zrzucając z barków lata półprawd i tłumionej miłości. Joanna była młodą dziewczyną żyjącą wraz z ojcem i babką w domu ocienionym liśćmi kasztana. W dzieciństwie los odebrał jej matkę oraz wzrok, oddając w zamian niezwykły talent muzyczny. Muzykę z zapałem wygrywała pośród nocy. Nocą zaczarowała tajemniczego nieznajomego, który niczym duch wkradł się do serca i zmienił całej jej życie...

Opowieść o istocie miłości zdolnej przełamywać wszelkie uprzedzenia, o przyjaźni na całe życie, o kocie – świadku pewnego sekretu, i o tym, że definiują nas dwie rzeczy: dziedziczenie, czyli przeszłość ukryta w genach, i nasze tajemnice.

🤎🤎🤎

„W cieniu dobrych drzew” autorstwa Ewy Pruchnik to książka z historią piękną i poruszająca.

Opowiada o dorastaniu, przyjaźni, miłości i pasji, ale także o bólu, cierpieniu i tęsknocie.

Nie jest to jakiś romans, o którym się fantazjuje, zaś jest to książka, która dostarcza masę wrażeń. Trafia dość mocno i celnie w myśli czytelnika powodując niezłe zamieszanie w głowie.

Właśnie przez natłok przeróżnych i silnych emocji nie da się tak po prostu przekartkować i w mig zakończyć tej pozycji. Nawet jeśli momentami kusi, głównie, wtedy kiedy akcja zaczyna za bardzo zwalniać i nieco nużyć to jednak trzeba uzbroić się w cierpliwość i czytać w skupieniu, by niczego nie przeoczyć.

Tą książką należy się sycić i cieszyć w spokoju. Dla mnie szczególnie była to miła odskocznia od mocnych erotyków, czy przepełnionych akcją książek fantasy. Mogłam się wzruszyć i podumać.

Jeśli o mnie chodzi polecam.