Córka głosu. Księga życia Hili Campos recenzja

Wow, co za książka. Znalazła się u mnie przez przypadek i to było jedno z tych szczęśliwych zrządzeń losu, które wyszły mi na dobre.
Moja ocena ogólna to 9/10. byłoby 10/10 ale odjęłam punkcik za brak tak potrzebnych podczas czytania przypisów. Wątpię aby większość z nas, zwykłych czytelników okazała biegłą znajmomość kultury żydowskiej, świąt, obrzędów, zwyczajów, nazw wszelakich. Czasami szło się wszystkiego domyślić z kontekstu jednak brak wyjaśnień, w moim przypadku utrudnił troszkę czytanie i nie wszystko było tak przejrzyste jakbym chciała. Dodatkowo nie zawsze miałam możliwość aby na bieżąco wklepać w google i sprawdzić coż to takiego jest. Poza tym gdybym miała tak wszystko na bieżąco sprawdzać albo notować do sparwdzenia na później, książkę czytałabym o wiele dłużej.

"Księga życia hili Campos" jest to niesamowita, przepełniona emocjami, namiętnościami, dramatycznymi wydarzeniami opowieść o żydowskiej rodzinie Campos. Z reguły omijam książki z tematyką żydowską, tym razem się skusiłam i nie żałuję. Akcja powieści rozgrywa się pod koniec XVI w, w Wenecji, by na sam koniec pierwszego tomu zaprowadzić nas do dopiero co rozwijającego się Zamościa. Kolejnym atutem książki są cytaty, które rozpoczynają każdy rozdział, i które znajdują potem odzwierciedlenie w opowiadanej historii. Nie będę opisywać treści, żeby za wiele nie zdradzić, mogę tylko wam powiedzieć, że książka was pochłonie, wciągnie w swoje objęcia i będziecie czytać bez chwili wytchnienia bylyeby tylko poznawać historię Hili i jej rodziny. Ta opowieść to dal mnie kolejny przykład, że uprzedzenia na tle rasowym i religijnym są tak głeboko w człowieku zakorzenone, że nie podlegają prawom zdrowego rozsądku a każda religia jest obliczona tylko na to aby rządzić ciemnym ludem i pod płaszczykiem postępowania w imię boże krzywdzić niewinnych ludzi.

Jeśli lubicie dobre obyczajówki połączone z ciekawostkami historycznymi to serdecznie wam polecam. Jestem oczarowana tą historią, a opowieść skończyła się w takim momencie, że teraz robię mały przerwynik i zaczynam czytać inną książkę, a potem zaraz wracam do Hili i jej rodziny, tym razem do Zamościa.