Ucieczka z Sybiru recenzja

Wzruszająca opowieść. Władysława Pawłowska decyduje się na ucieczkę z Kazachstanu, dokąd została zesłana w 1940 r. Kobieta nie narzeka na swój los, ciężko pracuje, jednak tęsknota za synkiem sprawia, że ryzykując życiem, ucieka i wraca do rodziny. W trakcie podróży wiele razy ociera się o niebezpieczeństwo. Pomaga jej jednak ogromna wiara w to, że jest prowadzona przez Boga.
Bardzo piękne są listy, które kobieta wysyła do swoich rodziców. Nie skarży się na nic, martwi się jedynie o to, by jej najbliższym nie stało się nic złego.
Ta książka to nie tylko relacja z pobytu na Syberii i ucieczki do kraju. To przede wszystkim wzruszająca opowieść o ogromnej miłości macierzyńskiej i bezgranicznej wierze w Boga.