Tylko jeden dzień recenzja

Kochani wolicie książki lekkie i relaksujące, czy raczej takie co wywołują silne emocje?

„Była ciekawa, co się kryło za jego uprzejmym uśmiechem, maską myśliciela i za drzwiami jego prywatnej kwatery. Czy zachowywał się jak aztecki szaman również wtedy, gdy nikt na niego nie patrzył”

„Tylko jeden dzień” autorstwa Karolina Kaszub.

Ta książka wpłynęła na mnie naprawdę mocno i zaraz wam pokrótce nakreślę dlaczego. Najpierw jednak zacznę od tego, iż historia w niej przedstawiona jest odświeżająca i zdecydowanie nietuzinkowa. Nic nie jest na siłę przeciągane ani to, czego bardzo w książkach nie lubię, nie ma tu uciętych wątków i rażących niedomówień. Pióro autorki zaś jest lekkie i przyjemne w odbiorze.

Co tu dużo mówić takie książki niemal czytają się same.

Jednak to kreacja bohaterów, a konkretnie ich osobowość zdecydowanie najmocniej wpływa na ogólne postrzeganie tej pozycji. Mamy tutaj bowiem starcie dwóch zupełnie różnych charakterów o zupełnie różnych poglądach.

Wpierw Klara ambitna i twardo stąpająca po ziemi kobieta sukcesu, która wierzy, że najważniejszy jest rozwój człowieka i parcie do przodu po szczeblach kariery zawodowej. Lubi się w luksusie i samowystarczalności. Typowa kobieta miasta, dla której kariera jest najważniejsza. Z tego także powodu pomimo jeszcze młodego wieku jest już rozwódką, która prawie cały swój czas poświęca własnej firmie.

Z drugiej strony zaś mamy Diego, który na wskutek szoku (nie zdradzę wam, o co chodzi, tego możecie, się dowiedzieć jedynie czytając książkę) rezygnuje z życia w luksusie oraz pośpiechu i postanawia skupić się na rozwoju duszy. Całym sobą wierzy, że szczęście człowiekowi da uwolnienie się od narzucanych norm społecznych i skupienie się na postrzeganiu tego, co nas otacza. Ludzie, zwierzęta, natura. Pragnienie serca i dusz.

Klara i Maksa znajdą się w sytuacji, kiedy to ich odmienne poglądy zetrą się ze sobą. W konsekwencji zmuszą czytelnika do kompletacji poruszanych przez nich tematów.

Powiem wam, że ta książka była dla mnie ciężka. Pierwszy raz czułam się aż tak bierna. Nie raz miałam ochotę wtrącić się do dyskusji i dodać swoje przysłowiowe trzy grosze. Ta chęć była tak silna, że aż frustrująca. Do samego końca gryzłam się w język i powstrzymywałam chęć kłótni z bohaterami, bo przecież byłoby to bezcelowe. Momentami więc obrażałam się na autorkę.

Głupie? Ja myślę, że genialne. Stworzyć taką książkę, która jest, wbiciem się w czuły punkt nie jednej osoby to jest już dar. A ja mogę się założyć, że większość z was, choć w małym stopniu będzie mieć podobne odczucia co ja. Dlatego uważam, iż ta książka powinna znaleźć się na liście MUST READ każdego. Na koniec dodam tylko jedno.

Proszę, czytajcie „Tylko jeden dzień”.