Telegraph Avenue recenzja

Dwie rzeczy o tej książce.

Po pierwsze.
Język, jakim posługuje... bawi się Michael Chabon to kategoria sama dla siebie. Czytałem fragment tej książki w oryginale, a dokończyłem po naszemu i przyznaję, że pan tłumacz wykonał całkiem całkiem robotę. Świetnie ujął tonację pisarza, tak więc polscy czytelnicy mogą w pełni doświadczyć rzemiosła jednego z bardziej oryginalnych żyjących obecnie twórców amerykańskich. Zazwyczaj książki z tego kraju są dosyć lekkie stylistycznie, takie mam wrażenie przynajmniej, lecz u Chabona coś takiego nie ma miejsca. Niestety, w tym przypadku forma bywa trochę zbyt barokowa, jak na mój gust, trochę ciut ciut za dużo było tego i owego. Czego brakło natomiast to powiewu świeżego powietrza.

Po drugie.
Barokowość języka idzie w parze z tematyką powieści, która jest niby trzypiętrowy, ociekający serem burger z ananasem i warstwą spieczonego na krucho boczku gdzieś tam pośrodku. Do tego szklanka zimnej coca coli, frytki (podwójne), sos obowiązkowo czosnkowy i najlepszy keczup na świecie, jak śpiewało kiedyś nasze własne T.Love. A wszystko to koszerne, naturalnie, bo co to byłby za Chabon, gdyby w jego książce zabrakło jakiegoś wątku żydowskiego? Lecz nie jest to wątek dominujący. W ogóle trudno znaleźć coś takiego w tej książce. Wszystko miesza się ze wszystkim, a głównym bohaterem wydaje się być sama Kalifornia i jej multiwymiarowa konsystencja gęsta od problemów. Klimat tego regionu, choć nigdy tam nie byłem, jest bardzo dobrze oddany. Czuje się słońce. Czuje się te problemy, aczkolwiek byłoby lepiej dla wszystkich, gdyby Michael Chabon zamiast iluśtamset stron powieści zrobił z tego zbiór opowiadań.

Podsumowując, nie jest to najlepsza powieść Chabona. "Cudowni chłopcy" wciąż wiodą prym na mojej liście, ale i tak mogę Wam polecić "Telegraph Avenue". Powieść Was raczej nie znudzi, a miejscami rozbawi. Barokowy przesyt może jednak zmęczyć, zwłaszcza jeśli ktoś przywyknięty jest do bardziej zwięzłych form opowiadania. Najogólniej rzecz biorąc, ta książka jest po prostu dobra, tylko i aż. Mazzal tow!