To nie może się udać recenzja

Alexis to wykształcona, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny lekarzy kobieta. Ród Montgromery od ponad wieku zarządza szpitalem. Podczas powrotu z pogrzebu aura pogodowa jej nie sprzyja. Jest bardzo mgliście a w dodatku na drodze napotyka szopa pracza i ląduje autem w rowie. Na pomoc nie musi długo czekać, jej wybawca jest mega przystojny. Postanawia zatrzymać się w knajpce i coś zjeść. Miejscowi „chłopcy” postanawiają się założyć, który z nich opuścić z nią lokal. Kolejny raz Daniel wyciąga ku niej pomocną dłoń. Knajpę postanawiają opuścić razem, tym samym mężczyzna zaprasza Alexis na kolację i jego atutem jest kózka w piżamie.

Od samego początku kobieta wie, że Daniel nie skradłby serca jej rodziców. A dlaczego? Po pierwsze jest młodszy o 10 lat. Po drugie ledwo wiąże koniec z końcem, a jego mieszkanie znajduje się nad garażem, gdyż finansowo nie jest w stanie utrzymać rodzinnego domu.

Od pierwszej chwili spotkania Alexis stanie przed trudnym wyborem. Będzie musiała pogodzić ze sobą dwa całkiem różne światy. Swój, który doskonale zna oraz ten nieznany świat Daniela, który sprawia, że od pierwszych chwil między nimi dzieje się magia, a iskry doprowadzają do wspólnie spędzonej nocy. Przygoda na jedną noc, która zmienia się w coś bardziej intensywnego. Walka trwa między sercem a rozumem, lecz wzajemne uczucia zdecydowanie przyciąga linę w stronę miłości.

„Uświadomiłam sobie, że Daniel jest dla mnie jak wakacje – dzięki niemu mogłam się na chwilę oderwać od dręczących mnie myśli i całej mojej aktualnie gównianej sytuacji.”

Alexis jak się okazuje jest pogubioną kobiet, która mimo iż jest niezwykle piękna i inteligenta dała się wplątać w toksyczny związek, który spowodował, że jej psychika jest na znikomym poziomie, dzięki czemu nie wierzy w siebie, dopiero dzięki Danielowi zaczyna na nowo odkrywać jak wartościowym człowiekiem jest.

Miłość, która od samego początku nie może się udać. Nikt im nie kibicuje. Zakazany romans i różnica wieku. Lecz mimo to obydwoje są w stanie sprostać każdej przeciwności losu. Miłość, która zdarza się tylko raz w życiu. Taka prawdziwa, dzięki której widzi się w ciemnym tunelu światełko nadziei.

„To nie może się udać” to powieść, która jest jak magia. W sposób magiczny sprawia, że chce się w nią wejść całą sobą i wierzyć, że mimo burzliwych dni, zawsze wyjdzie słońce, które rozświetli nam drogę. Nie możemy postrzegać ludzi jako klasy społeczne. Po prostu każdemu warto dać szansę na pokazanie jak dobrym i wartościowym człowiekiem się jest. Bardzo polecam, nie jedna łza będzie wylana.