Miasto cieni recenzja

Czy często sięgacie po książki zachęceni ich ekranizacją?

Po zobaczeniu filmu "Osobliwy dom Pani Peregrine" w reżyserii Tima Burtona nie miałam wątpliwości, że koniecznie i najszybciej jak się da muszę przeczytać książkę. Gdy dowiedziałam się, że mam do czynienia z cyklem, byłam jeszcze bardziej zadowolona, gdyż wiedziałam, że dzięki temu mam możliwość poznać dalszą historię paczki osobliwców, która w filmie nie została do końca ukazana.

"Miasto cieni" jako drugi tom cyklu był dla mnie swego rodzaju zagadką. Ekranizacja nie zdradziła mi bowiem wcześniej co się w nim będzie działo. Moja ciekawość i oczekiwania względem książki były naprawdę duże. Nowe historie, przygody i wyzwania czekające osobliwą grupkę przyjaciół wciągnęły mnie do samego końca. Zanim jednak przedstawię Wam wszystkie szczegóły, które według mnie powodują, że publikacja ta jest warta przeczytania - krótki opis wydarzeń tego tomu:

Jacob Portman i jego osobliwi przyjaciele stawiają sobie za cel przywrócenie ludzkiej postaci swojej ukochanej imbrynce - pani Peregrine. Żeby jednak tego dokonać muszą pokonać wiele przeszkód, a przede wszystkim... opuścić od tak dawna zamieszkiwaną pętlę. Czy będą w stanie przetrwać poza nią? Czy ich umiejętności okażą się wystarczające do wykonania tak trudnego zadania?

"...ważnymi sprawami w życiu nie rządzi przypadek. Wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Ty też zjawiłeś się tu nie bez przyczyny, na pewno nie po to, żeby przegrać i umrzeć."

Czytanie książki to zupełnie inne doświadczenie niż oglądanie filmu. Te wszystkie niesamowite ilustracje i zdjęcia, które są w niej zamieszczone powodują, że jej czytanie jest o wiele przyjemniejsze niż w normalnym przypadku.

Każdy z bohaterów jest na swój sposób charakterystyczny. Nie chodzi już tylko o ich odmienne osobliwości, ale też o cechy charakteru. Autor postarał się bowiem, aby każda z postaci była wyjątkowa i wyróżniała się spośród innych. Dzięki temu każdy z czytelników ma szansę polubić kogoś innego i to właśnie z nim się utożsamić.

Na samym początku akcja toczyła się dosyć wolno i zbyt wiele się nie działo, co mnie lekko zniechęciło. Cieszę się jednak, że się nie poddałam i czytałam dalej. Po czasie wszystko się rozkręciło i zagłębiałam się w kolejne strony tekstu z zapartym tchem. Sam koniec okazał się równie intrygujący. Na szczęście mam przy sobie kolejny tom i od razu sie do niego zabieram.

A Wam życzę miłego czytania!