Materiał na chłopaka recenzja

Kilka miesięcy temu zrobił się wielki szum wokół książki "Red, White and Royal Blue" Casey McQuiston. Ja niestety byłam w gronie tych, których ta historia nieco rozczarowała. Nie mówię, że była zła, ale po tylu zachwytach spodziewałam się po prostu czegoś lepszego. Dlatego z obawą sięgnęłam po "Materiał na chłopaka".

Schemat w tych dwóch książkach jest dość podobny: rozpoznawalny chłopak zrobił z siebie pośmiewisko i koniecznie musi poprawić swój wizerunek w mediach. A kto pomoże w tym lepiej niż miły, ułożony partner?

No cóż, nie ma co ukrywać, że moim zdaniem w tym starciu zdecydowanie wygrywa "Materiał na chłopaka". Bawiłam się przy niej świetnie, a akcja wydawała mi się dużo ciekawsza niż w RW&RB. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Również relacja między bohaterami podobała mi się bardziej. Była prawdziwsza i rozwijała się w idealnym tempie. Osobiście nie znoszę, gdy w zaledwie kilka stron przechodzimy z nienawiści do miłości. Takie relacje wydają mi się mało prawdopodobne, bo i w życiu rzadko kiedy tak bywa.

To, co bardzo mnie urzekło, to także poczucie humoru w tej książce. Niektóre sceny były aż przerysowane, ale przez to jeszcze bardziej zabawne! Nie jestem w stanie zliczyć, ile razy zaśmiałam się podczas czytania. Sarkastyczne docinki Luca to wisienka na torcie, którym jest ta książka, naprawdę!

Sami bohaterowie też skradli moje serce. Oliver to taka niby ciepła klucha, ale zyskuje wraz z bliższym poznaniem! A Luc to bohater, którego mam ochotę przytulić, nakryć kocykiem i obiecać mu, że wszystko będzie dobrze. Jest zagubiony, zakompleksiony, a przez to jeszcze bardziej prawdziwy. Razem tworzą tak uroczy duet, że czułam się, jakbym właśnie zjadła słoik miodu! Ale spokojnie, nic w tej książce nie jest przesadnie przesłodzone! W dodatku poruszane są w niej też różne dające do myślenia wątki, na przykład trudne relacje z rodzicami. BARDZO trudne. Sami się przekonacie jak bardzo, jeśli zdecydujecie się sięgnąć po "Materiał na chłopaka".

Polecam, polecam, polecam!