The Long Game recenzja

Adalyn ma poukładane życie a równowagę tę burzy incydent z maskotką piłkarskiej drużyny Miami. Kobieta zostaje przymusowo wysłana do Karoliny Północnej, gdzie ma zająć się prowadzeniem innej drużyny. Ku jej wielkiemu zaskoczeniu - drużyny dziewięciolatek.

Adalyn nie spodziewała się, że za zaatakowane maskotki zostanie skazana na wygnanie. Nie dość, że miała zająć się dziecięcą drużyną piłkarską, to jeszcze trafiła na okropnego sąsiada. Cameron okazuje się znanym piłkarzem, a w dodatku ku niezadowoleniu Adalyn ma z nią współpracować, a współpraca ta na samym początku nie jest za prosta.

Adalyn jest służbistką, ale jest też zabawna i często wplątuje się w zabawne sytuacje. Tajemniczy Cameron również nie pozostaje w tyle, a jego spotkania z bohaterką obfitują w przeróżne niespodziewane akcje. Dobra zabawa gwarantowana.

Historia ma klimat amerykańskiego filmu romantycznego. Napięcie między bohaterami jest wyczuwalne przez całą historię i rozwija się w spokojnym tempie. Najpierw jest to napięcie między obcymi ludźmi, którzy nie pałają do siebie sympatią, a później zmienia się w romantyczne napięcie.
Sprawy między bohaterami rozwijają się stopniowo, zmieniają się bardzo płynnie, tak jak powinny. Mimo to czytając, chciałam, aby lekko przyspieszyli, bo ich zabawa w kotka i myszkę podkręcała całą sytuację.
Przez długi czas ukrywają w tajemnicy powody swojego "wygnania", a ta niewiedza sprawia, że strony znikają w ekspresowym tempie.

Historia jest bardzo przyjemna, realistyczna, ciekawa i naprawdę ciężko było mi się od niej oderwać nawet na chwilę. Wciąż było mi mało i chciałam wiedzieć, co dalej zrobią bohaterowie.
Sam tekst jest również dobrze skonstruowany, opisy wprowadzają w klimat typowej amerykańskiej miejscowości, w której znaleźli się Adalyn z Cameronem, wprowadzają w świat Zielonych Wojowniczek, a przy tym nie są za długie.
Autorka stworzyła opowieść idealną na zbliżające się jesienne wieczory. Możemy oddać się lekkiej historii dwóch osób chowających się przed resztą świata. Nie zabraknie humoru, miłości, łez wzruszenia czy zwrotów akcji. Zakończenie doda dramaturgii tej historii i wyjaśni kilka ważnych spraw.