Telefon od Mikołaja recenzja

Cudowna! Ta książka ogrzewa serce i dodaje otuchy. Idealna ku pokrzepieniu, nie tylko w okresie przedświątecznym.

Pani Wincentyna jest żywym dowodem tego, że życie zaczyna się...po dziewięćdziesiątce! Co ją skłoniło do podjęcia decyzji o spędzeniu wigilii, świąt Bożego Narodzenia i Sylwestra w Domu Seniora? I czy jej ukochany Mikołaj, nie ten święty, lecz miłość z młodzieńczych lat, wreszcie do niej zadzwoni?
Maciej samotnie wychowuje córki. Jego była żona nie ma pojęcia, jak wiele traci, rezygnując z kontaktów z rezolutną Martą i dojrzałą, choć rozbitą psychicznie Polą.
Dorota, Maksymilian i ich dzieci nawet nie podejrzewają, jak inna od wszystkich dotychczasowych będzie ich tegoroczna wigilia.
I jeszcze Anna, Anna z Zosią, które marzą o tym, by wreszcie zaznać miłości i spokoju.

Jaką rolę w życiu wszystkich bohaterów odegra Happy End? I czy rzeczywiście wszystko skończy się szczęśliwie?

"Telefon od Mikołaja" to książka, która prawdziwie otula czytelnika. Każda strona to ogromna dawka emocji. Znajdziemy tu dużo miłości, rodzinnego ciepła i bliskości. Przyjaźń, relacje między przedstawicielami różnych pokoleń i zmagania z przytłaczającą niekiedy rzeczywistością - to wszystko pojawia się na stronach powieści. Emocje są tu niezwykle prawdziwe. Aż odczuwa się je razem z bohaterami. Do tego całość okraszona sporą dawką humoru, inteligentnego, życiowego, płynące z doświadczenia. Książka skłania do refleksji, do zatrzymania się, do skupienia na dniu dzisiejszym. Wszystko, co nas otacza, jest przecież takie kruche, takie nie na zawsze...Uczmy się radości życia i dystansu od mieszkańców Happy Endu. Zacznijmy cieszyć się z małych rzeczy, siegajmy po marzenia jakby jutra miało nie być. Takie wnioski wyciągam po lekturze, że czasem warto odpuścić, nie nastawiać się na nic, dać się życiu dziać. Może coś w tym jest, że w gwiazdach zapisane są nasze losy? 🙂 I może nasza głowa w tym, by te niesprzyjające pokrzyżować? Cudowne było to spotkanie, aż żałuję, że Wincentyna, Zenon, Jagoda to tylko postacie literackie, bo chętnie napiłabym się z nimi herbatki.