Tam, gdzie nie sięga już cień recenzja

 Z twórczością autorstwa Pani Hanny Kowalewskiej miałam okazję zapoznać się już we wcześniejszych przeczytanych przeze mnie książkach, które podobają mi się ze względu na podjętą przez nią tematykę, którą opisuje z dokonanych własnych obserwacji życia.
 
 W tej niezwykle napisanej powieści pt. ''Tam, gdzie nie sięga już cień'' dla mnie głównym występującym słowem kluczowym jest cień, który tworzy bliskość, w drodze prowadzącej spełnionego ideału, jakim jest życie przepełnione niepewnością oraz niepewnym losem. 
 
 Wyjątkowo rozpoczęłam czytanie drugiej części powieści pt. '' Zanim odfrunę'', w której z łatwością domyślałam się, odkrywałam tajemnice.
 
 Analizowałam strona po stronie sytuację, w której aktualnie znaleźli się bohaterowie i czy umieją sobie z nią poradzić. 
 
 Gdy poznajemy, Inkę to na początku prowadzi sama ze sobą wewnętrzny dialog. 
 
 Pozostali mieszkańcy Jantarni żyją własnymi problemami oraz tajemnicami związanymi z przeszłością. 
 
 Dialogi są skonstruowane pomysłowo, aby każdy z Czytelników mógł, zrozumieć to, co chciała nam przekazać sama autorka.
 
 Nie zabraknie w I części powieści opisów uczuć, chwil nostalgii, ciszy wypełnionych niepewnością co do występujących bohaterów drugoplanowych, którzy potrafią skomplikować plany życiowe. 
 
 Książka ta składa się z siedmiu rozdziałów wnikliwie i dokładnie opracowanych pod każdym względem. 
 
 Dodatkowym elementem na, który zwróciłam, w sposób szczególnym moją uwagę były słowa od autorki zamieszczone na samym początku z przodu okładki. 
 
 Chciałabym wybrać się z Inką i Tomkiem na spacer, podczas którego wędrowalibyśmy, szlakiem nadmorskiej miejscowości Jantarni podziwiając jej urocze i wędrowne szlaki.
 
 Polecam przeczytać tę książkę.