Tajemniczy ogród recenzja

Tajemniczy ogród, czyli o książce, która większość zna z dzieciństwa. W Indiach wybucha epidemia cholery, na skutek, której osierocona zostaje dziewięcioletnia Mery Lennox. Pozbawiona jakichkolwiek przodków, w swoim rodowitym kraju, zostaje odesłana do Anglii pod opiekę, odosobnionego wujka Archibalda Cravena. Pozostawiona sama sobie dziewczynka, odkrywa tajemniczy ogród, do którego nikt nie wchodził od 10 lat. Zauroczona Mery, zaczyna pielęgnować roślinki, niedługo później zaczyna towarzyszyć je i pomagać rówieśnik Dick. W między czasie Mery poznaje swojego schorowanego kuzyna Colina, który od pierwszych chwil bardzo fascynuje się ogrodem
”Tajemniczy ogród” jest lekturą, dla młodszych czytelników. Ja nawet się cieszę, że w szkole podstawowej, ominęło mnie przerabianie tej książki. Nie wiem jak wy, ale ja bardzo nie lubię czegoś czytać z przymusu, mogę bez problemu przeczytać, każdą lekturę, ale nie pod presją szkoły i sprawdzianu... Wtedy dosłownie nie oceniam potencjału książki tylko to, że musiałam ją przeczytać, bo tak. „Tajemniczy ogród” teoretycznie jest powieścią dla dzieci, co moim zdaniem jest zupełnie błędnym stwierdzeniem. Bardzo rzadko natrafia się na książki, które nadają się dla dosłownie, każdego czytelnika, niezależnie od wieku i taka właśnie jest opowieść o małej Mery. Od pierwszych stron, styl autorki naprawdę wspaniale komponuje się z opowiadaną historią. Ze strony, na stronę absolutnie nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać, jak akcja się rozwinie. Moim zdaniem to powieść, którą warto przeczytać, bez względu na wiek, czy nastawienie do lektur. Ja pewnie, gdybym musiała przeczytać to z przymusu sprawdzianu, byłabym przeciwna tej książce, bo jednak dość duże znaczenie odgrywa w niej natura, ukazuje wpływ kwiatów, drzew, wrzosów, śpiewu ptaków na rozwój dzieci, ich niewyobrażalna zmianę, pod praktycznie każdym możliwym kątem. Czy to nie wspaniałe? Nie brakuje tutaj, również wątku magii, która w tym przypadku naprawdę zdziałała cuda! Pomimo, że pierwszy raz powieść została wydana w 1911 roku, praktycznie w ogóle nie widać, że ma ona już ponad 100 lat. Piękny język, piękny styl, mi się bardzo podobała, i na pewno nie raz wrócę jeszcze, do twórczości tej autorki. 4/5