Po latach w Paryżu recenzja

Po latach w Paryżu to pierwszy tom cyklu Trylogia paryska. Po sięgnięcie książki jak zwykle zachęciła mnie okładka, bo czy nie jest cudna? Taka lekka, romantyczna i subtelna.Mnie osobiście oczarowała.
Główką bohaterką Po latach w Paryżu jest Cate Jordan, która mieszka w Nowym Jorku i zajmuje się fotografią. Jest w związku z bogatym chłopakiem i jej perspektywy na przyszłość zapowiadają się bardzo dobrze/ Christan jest niesamowicie zapracowany i wydaje się mieć poważne zamiary wobec naszej bohaterki chociaż Cate nie czuje się zbyt komfortowo w otoczeniu najbliższych chłopaka. Sama pochodzi z biednej rodziny, a tutaj pieniądze czuć na każdym kroku.
Pewnego dnia nasza bohaterka dostaje z Paryża list i pięknie zapakowane pudełko, a w nim stery mosiężny klucz. Żart? Przecież nikt z bliskich Cate nie mieszkał w Paryżu. Z listu wynika, że Cate odziedziczyła spadek po zmarłej zupełnie nieznanej jej kobiecie, Izabelle de Florian. Ciekawość zwycięża i Cate postanawia polecieć do Paryża, aby wyjaśnić tę kosmiczną pomyłkę, bo przecież gdyby w rodzinie była krewna o takim nazwisku z pewnością by o tym słyszała.
Na miejscu okazuje się, że Cate odziedziczyła mieszkanie. Mieszkanie, które nie było otwierane przez siedemdziesiąt lat. Jak to możliwe? Wyobrażacie sobie jakie skarby musi kryć takie mieszkanie. Ja już oczami wyobraźni widziałam te wszystkie precjoza, bibeloty i stroje z epoki, pomijając oczywiście kurz, który musiał na dobre zagościć w mieszkaniu, które 70 lat nie było anu otwierane, ani wietrzone.
Na miejscu u paryskiego notariusza pojawia się też wnuk właścicielki mieszkania i ten również nie ma pojęcia o majątku swojej nieżyjącej babki/ Co łączyło babcię Cate i Isabelle? Co spowodowało, że mieszkanie było przez tyle lat zamknięte i dlaczego nikt w członków rodziny nie wiedział o jego istnieniu? Jakie skarby się w nim kryją? O tym wszystkim dowiecie się sięgając po Po latach w Paryżu.
Po latach w Paryżu to książka, którą się czyta z dużą przyjemnością. To książka, w której czuć atmosferę Paryża tego współczesnego i tego z okresu II wojny światowej. To wyjątkowo dobrze napisana powieść obyczajowa, którą czyta się szybko. I chociaż nie ma tu zawrotnych zwrotów akcji to ja lubię książki z tajemnicą przodków w tle. To idealna lektura na wieczór z kubkiem herbaty i ciepłym kocykiem.