Błędne ognie recenzja

„Ot, wojna niszczy wszystko…A nawet jak przetrwasz, nie wypuści cię z łap do końca życia”. Rok 1916 jest kolejnym rokiem krwawej wojennej zawieruchy. Bohaterowie sagi Żmijewskiej starają się, jak mogą, aby przetrwać w tych trudnych i niepewnych czasach. Siostry Keller to kobiety silne i nieustające w dążeniu do szczęścia, choć życie każdej z nich potoczyło się bardzo rożnie. Zofia, Nina, Julia i Pola, a także ich najbliżsi po raz kolejny będą musieli zmierzyć się przeciwnościami losu. Jak siostry poradzą sobie z czekającymi je wyzwaniami? Czy w ich zranione serca otworzą się ponownie na miłość i szczęście? Bo czy wiek lub powiązania rodzinne mają znaczenie, kiedy w grę wchodzi prawdziwa miłość? Marcin i Klara będą musieli sobie sami odpowiedzieć na to pytanie. Jak w roli ojca poradzi sobie Stanisław i czy w jego zranionym sercu pojawi się nadzieja na miłość? Czy Zofia i jej mąż wrócą szczęśliwie do domu? Tyle pytań, jednak uprzedzam was, że nie na wszystkie od razu poznacie odpowiedzi. Autorka potrafi dawkować emocje i zapewniam was, że tym razem również ich nie zabraknie. Czwarta (ale nie ostatnia) część sagi Zawierucha poleca się na zimowy przedświąteczny wieczór pod kocykiem:)
.
Fani sag rodzinnych osadzonych w realiach wojennych będą zachwyceni tą książką. Dobrze napisana, angażująca, przemycająca fakty historyczne w sposób nienachlany a przede wszystkim pełna emocji. Postaciom nie brakuje charyzmy i pazura, szczególnie tym kobiecym. Kochani, zanim jednak sięgnięcie po „Błędne ognie”, zapoznajcie się koniecznie z poprzednimi częściami. Wiele wam wyjaśnią i wprowadzą w tę wzruszającą historię, ja niestety tego nie zrobiłam, przez co miałam trudności ze zrozumieniem niektórych wątków. A, że tych jest tu dość sporo, to warto jest, znać trzy poprzednie części. Jednak to tylko i wyłącznie moje niedopatrzenie bowiem byłam święcie przekonana (zwiódł mnie opis na okładce), że to początek sagi. Jednak absolutnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam.
-
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @skarpawarszawska