Sploty recenzja

Anna Ciarkowska powraca z powieścią „Sploty” – subtelną, liryczną opowieścią o życiu, pamięci i przemijaniu. Jej bohaterka, 98-letnia Anna, podejmuje ostatni wysiłek, by ocalić własną historię przed nieuchronnym zapomnieniem. Wątpliwości towarzyszące temu zadaniu stają się nicią przewodnią narracji – gdzie leży granica między wspomnieniem a kreacją? Co w naszym życiu naprawdę należy do nas?

Ciarkowska splata losy swojej bohaterki w misterną tkaninę, w której każda relacja i każda emocja zostawia swój ślad. Proza autorki, jak w jej wcześniejszych książkach, jest pełna poetyckiej czułości, lecz tym razem dotyka kwestii ostatecznych – starości, śmierci i dziedzictwa, które pozostawiamy po sobie. „Sploty” nie są jednak elegią nad przemijaniem, ale refleksją nad tym, co po nas zostaje – czy to w pamięci bliskich, czy w słowach zapisanych na kartach historii.

Bohaterka książki żyje w miejscu, gdzie starość jest wszechobecna, ale nie godzi się na bierne oczekiwanie końca. Każda rozmowa z wnuczką staje się dla niej impulsem do ponownego przeżycia minionych chwil, do opowiadania na nowo tych samych historii, które wciąż układają się inaczej, w zależności od perspektywy i kontekstu. Przeszłość i teraźniejszość splatają się w jej umyśle, tworząc barwną, choć nieuporządkowaną narrację o ludziach, których kochała i których straciła.

Język Ciarkowskiej jest delikatny, pełen wrażliwości, ale też dosadny, gdy wymaga tego opisywana rzeczywistość. Autorka nie unika trudnych tematów takich jak, starość, wykluczenie, śmierć. Są one tu przedstawione bez upiększeń, ale i bez zbędnego dramatyzmu.

„Sploty” to literacka próba oswojenia nieuchronnego – pogodzenia się z przemijaniem i odnalezienia w nim sensu. To książka nie tylko o indywidualnej historii jednej kobiety, ale także o więziach międzypokoleniowych, o pamięci przechowywanej w gestach, słowach i relacjach. Ciarkowska nie podaje nam również gotowych odpowiedzi, lecz skłania do refleksji nad tym, co po nas zostaje? I jaką opowieść o sobie zostawimy innym?

„Sploty” to książka intymna, melancholijna, ale niepozbawiona ciepła. Ci, którzy cenią prozę refleksyjną, pełną poetyckiego języka i emocjonalnej głębi, znajdą w niej literacką ucztę. To historia, która zostaje z czytelnikiem na długo – jak echo nieskończonej opowieści, snutej przez pokolenia.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwo_wab (współpraca reklamowa) 🩷.