Strażnik skarbu recenzja

„Strażnik skarbu” Anety Ponomarenko, to niebywała lektura, zachwycająca już samym tytułem. Niesamowita podróż w czasie. XIX wiek, Polska w czasach zaborów. W niewielkim wówczas mieście Kaliszu dochodzi do serii morderstw. Ofiarami są różnorodne osoby bez względu na płeć, klasę społeczną, zawód, czy wykształcenie. Te wszystkie morderstwa powoli wstrząsają Kaliszem. Temu wszystkiemu przeciwstawić się musi Walery Konstanty Jezierski, agent do specjalnych poruczeń. Do swojej dyspozycji ma młodego żydowskiego lekarza, doktora Jakuba Zaifa.
Oni razem muszą wstawić czoło, serii morderstw a przede wszystkim odnaleźć tytułowego strażnika skarbu. Co lub kto nim będzie oczywiście nie zdradzę, jednak zapraszam do lektury.
Powieść ta jest niezwykle barwna. Pełna poczucia humoru, czasami wstrząsająca faktami zbrodni.

Najbardziej do gustu przypadły mi postaci. Jest ich naprawdę wiele w książce, czasami miałam wrażenie, że nie zdołam ich wszystkich zapamiętać, lecz w miarę dalszego czytania mój problem zniknął. Bohaterowie są tak charakterystyczni, że nie możliwością jest ich zapomnienie.
Walery Konstanty Jezierski, agent, zdawać by się mogło, postać nie byle jaka. Jednak czasami pokazywał swoją niewiedzę w sprawach morderstw, gdzie wyręczają go inne osoby.
Mało inteligentny, chociaż niekiedy potrafił się zrekompensować. Chociaż miało to miejsce bardzo rzadko.
„Jezierski skinął głową .
- W takim razie będę zapisywał, a pan niech mówi, co pan zauważył, bo już wiem, że głowę ma pan nie od parady. Będę miał z pana pociechę w każdym śledztwie! Najpierw jednak niech pan powie coś o nieboszczce, bo widziałem, ż obejrzał pan dokładnie pokój.”

Natomiast Doktor Jakub Zaif to bohater wyższej rangi. Nie doceniany przez wszystkich ze względu na swoje pochodzenie. Człowiek uczciwy, bardzo pracowity. Zawsze pomaga Jezierskiemu podczas oględzin miejsca zbrodni. Praktycznie to on rozwiązuje poszczególne zagadki, nie brak mu jednak skromności i uznaje wyższość agenta.

Jest to niezwykle miła lektura, na pewno wciągająca od pierwszej strony. Tytułowy „Strażnik skarbu” zachęca już od samego tytułu. Jest to kryminał z delikatną zasłoną historyczną.
Bohaterowie swobodnie poruszają się po Kaliszu, a autorka w przypisach wyjaśnia nam dokładne miejsca odpowiadające współczesnemu planowi miasta. W tym miejscu muszę pogratulować autorce za mistrzowskie dopracowanie książki.
Bardzo miło się ją czyta. Język tej lektury stylizowany jest na ten odpowiadający w XIX wieku , jednak bez żadnych problemów poradzimy sobie z jej czytaniem.
Niesamowita charyzma bohaterów i dar dedukcji doktora Jakuba, między innymi przyczynią się do tego, że z ogromną chęcią sięgnę po kolejną książkę autorstwa Anety Ponomarenko.