Spisek Mozarta recenzja

Moja miłość do książek sensacyjnych narodziła się jakiś rok temu. Nie zapomnę chwili, w której wzięłam do ręki "Cyfrową twierdzę" Dana Browna i bez większych oczekiwań zagłębiłam się w lekturze. Byłam nią tak oczarowana, że miałam nie lada minę, gdy po jakimś czasie odłożyłam na półkę ostatnie dzieło tego niesamowitego autora.

W oczekiwaniu na kolejny fenomen literacki postanowiłam przeczytać zapoznać się z twórczością angielskiego pisarza Scotta Marianiego, którego książki już na pierwszy rzut oka były podobne do tych napisanych przez Pana Browna.

W normalnych warunkach pewnie byłabym oburzona schematycznością fabuły, a także powtarzającymi się - u obu autorów - motywami, jednak w tym wypadku w ogóle mi to nie przeszkadzało. No bo i z co tego, że główny bohater po wielu latach ponownie zaczął się spotykać ze swoją dawną miłością. Dużo bardziej naciągany jest już fakt, iż owa miłość okazała się siostrą najlepszego przyjaciela, który niedawno zmarł.

W całości podobał mi się bardzo rozwój akcji. Z tego co pamiętam wynika, że nie znalazłam w książce ani jednego momentu, przy którym czułabym się zmęczona powieścią. Nie odłożyłam "Spisku Mozarta" na półkę aż do czasu, gdy dobrnęłam do końca. Szybka akcja przepleciona z ciekawymi informacjami dotyczącymi stowarzyszenia wolnomularzy, to coś co lubię najbardziej.

Dodatkowo powieść została napisana świetnym stylem, który powoduje, że czytelnik zakochuje się w niej już od pierwszych stron. Swój udział w sukcesie tej książki ma także wydawnictwo MUZA. Wkład pracy włożony w dzieło Scotta Marianiego sprawił, iż w dniu dzisiejszym możemy podziwiać przepiękną okładkę zdobiącą całość.

Z czystym sumieniem polecam "Spisek Mozarta" wszystkim fanom Dana Browna, a także każdemu bez względu na wiek.