Zorba 50 lat później recenzja

Pewien Anglik, Basil, pisarz, ogromny sceptyk, który nie bardzo potrafi cieszyć się życiem, przyjeżdża do Grecji, aby zająć się majątkiem, który odziedziczył.
W porcie zaczepia go dziwny człowiek i proponuje mu swoje towarzystwo oraz pomoc przy uruchomieniu odziedziczonej kopalni. Po długim wahaniu, ale również z braku doświadczenia cudzoziemiec przyjmuje propozycję nieznajomego Greka. Zostają przyjaciółmi i razem stawiają czoła trudom dnia codziennego. Basil dzięki Alexisowi Zorbie, który mimo licznych przeżyć nadal pozostaje ogromnym optymistą i cieszy się każdą chwilą ukochując wolność, odnajduje się w nowej rzeczywistości, ale też w związku z tą nową znajomością ma kłopoty, bo wyspa, tylko przez chwilę pokazała swoje piękne oblicze. Tak naprawdę to pozorny raj, bo to miejsce bezwzględne, gdzie zawsze wygrywa silniejszy.

Tomasz Zaród wybrał się na Kretę do Stavros, które stało się jego ulubionym miejscem na wyspie. Niewielka miejscowość, piękna plaża i przypadkowa znajomość z operatorem filmowym Walterem Lassallym, który otrzymał Oskara za zdjęcia do filmu "Grek Zorba". Kręcone były między innymi w tej miejscowości, a Statuetka stoi w tawernie Christiana. Na plaży stoi dom Basila, a choć miejsca są, to już nie takie same, jak te zatrzymane w kadrze.
W miejscu gdzie Zorba tańczył z Basilem w ziemie wpito kij. I tyle.

Poszukiwanie części z tych miejsc wcale nie było takie proste, bo to nie tylko było Stavros i Chania, ale kretańska plaża Kalathas, gdzie nakręcono wzruszającą scenę, w której znaleziono martwego Pavla, czy Kokkino Choroi, gdzie kręcona była scena kamienowania wdowy. Tych miejsc jest sporo, a czytelnik ma okazję porównać je na zamieszczonych zdjęciach. 1964 rok kontra rok 2014.
Które miejsca wytrzymały próbę czasu? Które jeszcze ledwo istnieją, a które poszły do przodu, wypiękniały?

Przy okazji tej niesamowitej wędrówki Tomasz wrzuca ciekawostki na temat kręconych scen, samego filmu, czy konkretnie miejsc, nie tylko o tym, co w filmie się znalazło.

Byłam na Krecie raz, w maju, wyspa pięknie się zieleniła, a krajobraz nie był jeszcze spalony słońcem. Teraz wiem, gdzie skierujemy swoje kroki, gdy ponownie się tam wybierzemy i jaką książkę ze sobą zabiorę na taki urlop.