Pozytywne picie recenzja

Kelvin Laye jest brytyjskim terapeutą (oraz zawodowym hipnoterem), specjalizującym się w rozmaitych ludzkich problemach. Potrafi zainspirować i zarazić entuzjazmem wielu ludzi, wielokrotnie wyciągając ich z prawdziwego piekła, jakim jest uzależnienie.

Natykając się na ,,Pozytywne picie” – pierwszą książkę tego autora - można pomyśleć, iż jest to literatura dla osób mających problem z alkoholizmem. Nic bardziej mylnego. Jest to pozycja przeznaczona dla wielu z nas, szczególnie że jej język jest prosty i zrozumiały, nie nasycony medycznymi terminami.

Jego książka jest jedną wielką obietnicą, zbudowaną z ćwiczeń, metod i sugestii, pozwalających na pokonanie nałogów – bo wbrew pozorom nie jest ona jedynie o piciu. Alkohol jest przykładem, symbolem, jakże trafnie obrazującym nasze zamiłowanie do słabostek.

Możemy się z niej nauczyć jak radzić sobie w sytuacji, gdy COŚ ma nad nami większą kontrolę niż powinno, wiemy, jak przezwyciężyć wstyd, poczucie winy i narastającą frustrację. Dowiemy się, jak nie pozwolić używkom zawładnąć naszym umysłem.
W książce znajduje się opis wielu technik meridianowych (test Jekylla i Hyde’a) czy tych opartych o NLP(programowaniu neurolingwistycznym), pomocnych przy ,,terapii”. Co najważniejsze, autor uważa iż nie trzeba wierzyć w ich działanie, gdyż działają bez tego. Doskonale opisane są tam również metody wyjęte prosto z akupresury – moim zdaniem najbardziej realne, pomocne i obiecujące. Wspomniana jest również rola właściwego oddychania.

Wszystkie opisane sposoby na wydostanie się ze szpon nałogu są bezpieczne dla zdrowia, nie wiążą się z ponoszeniem kosztów czy nakładów ciężkiej pracy, przez co mogą być stosowane praktycznie przez każdego świadomego swojego problemu człowieka.

Doskonałym bodźcem do zastanowienia się nad swoim postępowaniem jest rozdział ,,Wagi i miary”, gdzie opisane zostały skutki nadużywania alkoholu. Dla osób nie potrafiących uświadomić sobie niekorzystny wpływ początkowo jednej lampki wina dziennie, codziennie, może działać jak odsłonięcie kurtyny, za którą znajduje się uosobienie nieszczęść.

Przyznaję, że książka była ciekawym, choć nieco trudnym przypadkiem do przeczytania i zrecenzowania. Nigdy nie miałam styczności z tego typu poradnikami, lecz zamieniając alkohol na inne, bardziej słodkie używki typu czekolada, postanowiłam wypróbować działanie wspomnianych metod i technik. Jakie będą skutki, zobaczymy. Ale obietnica zmiany na lepsze jest bardzo kusząca. Jedno wiem na pewno, z nałogu czytania nawet nie będę próbowała się wyleczyć.