Pojedynek z Syberią recenzja

Książka jest niesamowita. Spełnia zarówno wszystkie kryteria reportażu podróżniczego, jak i wspaniałej opowieści oraz bardzo mądrej opowieści o świecie, człowieku, o tym, co jest ważne, a co nie. Słuchałam przez kilka dni oczarowana, a w głowie miałam wspaniałą Syberię, pełną gościnnych ludzi i niecodziennych zdarzeń. Pan Koperski dokonał rzeczy niezwykłych. Jeśli chodzi o podróż, to ta opisana w ‘Pojedynku z Syberią’ pokazuje, iż słowiańska dusza jest bardziej nieprzewidywalna niż anglosaska z o dziesięć lat późniejszej relacji ‘Long Way Round’. Obie wyprawy różni też to, że Romulad Koperski nie jechał otoczony kamerami o zapleczem finansowym. Przeżył wspaniałe przygody, biesiady, tańce i śpiewy, przygody doświadczające siłę woli, takie jak zepsucie się samochodu w dzikiej głuszy. Wiele było sytuacji zabawnych i wiele ułańskiej fantazji, np. mierzenie się z połamanym mostkiem na Drodze Kości albo umiejętnościami rajdowymi w rzeczce syberyjskiej. Wraz z Koperskim zaglądamy do chat mieszkańców jak Syberia długa i szeroka. To naprawdę gościnny naród, co pod koniec książki autor gorzko zestawia z podróżą przez Kanadę i USA.

Piękny język książki, która jest przecież literaturą piękną. Autor pokazuje kunszt pisarski, moim zdaniem, umiejętnym przeplataniem akcji z refleksją, opisywaniem przyrody i ludzi, zdarzeń i myśli.

Na osobne podkreślenie zasługują refleksje autora nad życiem, nad tym co jest ważne, nad różnicą w cywilizacji Zachodu i Syberii, nad szczęściem i życiem. Piękne jest to, jak Koperski widzi ludzi: co w nich ceni, a co wytyka. A ceni gościnność, radość życia w trudnych warunkach, szczerość, odwagę i poświęcenie dla drugiego człowieka. Ja, skromny człowieczek, bardzo, ale to bardzo pocieszyłam się ta książką. W naszym coraz bardziej skupionym na pieniądzach kraju wielką ulga jest poczytać o ludziach takich jak nasi (przynajmniej moi) przodkowie byli: szczerych, gościnnych, widzących człowieka, a nie jego portfel.
To wspaniała książka, jeśli ktoś lubi prawdziwe opowieści.